Rymkiewicz Stanisław kpt. pil. inż.

Urodzony 30.07.1895 r. w Wilnie, syn Alfonsa i Leontyny. Maturę zdał w gimnazjum w Bobrujsku. W roku 1915 został wcielony do armii rosyjskiej. Po przeszkoleniu lotniczym objął w 1916 r. funkcję pomocnika instruktora w Moskiewskiej Szkole Lotniczej. W roku 1917 został wysłany na szkolenie lotnicze do Francji, gdzie ukończył szkołę pilotów w Pau. Po powrocie przydzielony do Inspektoratu Lotniczego w Petersburgu. Następnie, w roku 1918 wstąpił do I Korpusu Polskiego, a po jego rozwiązaniu został wcielony do Armii Ukraińskiej, skąd zdołał zbiec i przedostać się do Polski.

W dniu 17.05.1919 r. wstąpił do 3 EW w Łucku. W okresie wojny z bolszewikami walczył w barwach 10 EW. W dniu 2.05.1920 r., zaraz po przybyciu eskadry na front, otrzymał zadanie wykonania zwiadu na linii Jakimowskija–Swobodowa–Wasilewicze–Chojniki oraz ostrzelania napotkanego przeciwnika. Jako, że samoloty eskadry były w częściach po transporcie, zabrał się na montaż płatowca typu Halberstadt CL II. Po 10 godzinach pracy samolot był gotowy i wraz z por. obs. Gubarewem wylecieli zrealizować powierzone im zadanie. Pod silnym ogniem z ziemi polska załoga dokonała zwiadu nad powierzonym im terytorium, ponadto zaatakowali nieprzyjaciela powodując zamęt i popłoch w jego szeregach. Dnia 5.05.1920 r. wyleciał z Mozyrza do Bobrujska w celu odebrania bomb, które miały być dostarczone koleją. Lot odbył się częściowo nad terytorium wroga, w trakcie burzy oraz silnego deszczu. Szczęśliwie udało mu się dostarczyć zaopatrzenie do eskadry. W dniach 7 i 8 maja tegoż roku wykonał pięć lotów wywiadowczo-bojowych na samolocie Breguet, skutecznie ostrzeliwując oddziały nieprzyjaciela. Dnia 20.05.1920 r. brał udział w locie grupowym całej eskadry na bombardowanie pociągu pancernego i stacji w miejscowości Złocień. Wróg otworzył ogień zaporowy jednak nie powstrzymało to pil. Rymkiewicza przed zrzuceniem całego ładunku bomb i ataku z broni pokładowej do wyczerpania ostatniego pocisku. Z rozkazu dowództwa 18 Dywizji Piechoty dokonał ostrzału i uszkodzenia sowieckiego balonu na uwięzi. Brawurowy atak zakończył się sukcesem i doprowadził do wycofania balonu z użytku na okres 3 dni. W drodze powrotnej stoczył walkę powietrzną z samolotem bolszewickim, jednakże lotnik sowiecki nie podjął rzuconego wyzwania i wycofał się pod osłoną chmur. W okresie gdy przydzielony był do 9 Dywizji Piechoty dokonał blisko 30 lotów mających na celu rozpoznanie oraz niszczenie nieprzyjacielskich pozycji.

Po wojnie przydzielony został do 1 PL w Warszawie. Rozkazem Ministra Spraw Wojskowych z dnia 12.03.1921 r., będąc w stopniu podporucznika, otrzymał prawo noszenia odznaki pilota wraz z przysługującym tytułem. W dniu 18.08.1922 r. awansowany do stopnia porucznika. Rok później został zwolniony z wojska w celu podjęcia studiów na Politechnice Warszawskiej. W latach 1928-1936, będąc w stopniu nadkomisarza Straży Więziennej pełnił funkcję naczelnika więzienia (wówczas dla kobiet) w Fordonie (w dniu 20.04.2017 r. w Bydgoszczy odbyła się uroczystość upamiętnienia Stanisława Rymkiewicza). W 1936 r. kpt. Rymkiewicz przydzielony został do Okręgu Korpusu IX w Chomińcach, gdzie został zmobilizowany w sierpniu 1939 r. Został wzięty do niewoli radzieckiej w okolicach Dubnowicz i osadzony w obozie w Kozielsku. W dniu 16.04.1940 r. wywieziony został do lasku katyńskiego i zamordowany przez NKWD. Choć jego nazwisko figuruje na liście wywozowej, nie został on jednak zidentyfikowany w masowych grobach.

Za okres wojny z bolszewikami odznaczony został Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 4479, Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości a także Polową Odznaką Pilota nr 88.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego