Perini (Perrini*) Camillo płk pil.

Urodzony 18.06.1887 r. w miejscowości Pula (wł. Pola) położonym na półwyspie Istria należącym do ówczesnych Austro-Węgier (obecnie Chorwacja). Był absolwentem wojskowej szkoły realnej oraz Oficerskiej Szkoły Artylerii w Wiedniu. W 1908 r. został porucznikiem artylerii oraz otrzymał przydział do 8 Pułku Artylerii Polowej w Gorycji. Od marca 1912 r. rozpoczął szkolenie lotnicze w Wiener Neustadt. W dniu 8.07. tegoż roku zdał egzamin na pilota. Od dnia 1.05.1914 r. służył jako pilot na lotnisku doświadczalnym w Fischamend oraz Wiener Neustadt. Po wybuchu I Wojny Światowej latał w barwach eskadr: 8, 4 i 11, z którymi walczył na frontach rosyjskim, serbskim i włoskim. W okresie od 5.12.1915 r. do 1.10.1917 r. dowodził 11 eskadrą. Następnie został dowódcą eskadry artyleryjskiej walczącej na froncie włoskim (od 30.10.1918 r.)

Dnia 15.11.1918 r. Camillo Perini wstąpił do polskiego lotnictwa i został przydzielony do 3 EL we Lwowie (późniejsza 7 EM), w której barwach odbył około 100 lotów nad nieprzyjacielem. Z dniem 1.12.1918 r. na mocy dekretu Naczelnego Wodza Naczelnego uzyskał tytuł pilota. Następnie od dnia 1.01.1919 r. był organizatorem i zarazem dowódcą 3 Grupy Lotniczej, biorącej udział w obronie Lwowa (eskadry 5, 6 i 7 oraz III RPL). W lutym 1919 r. odznaczył się szczególną odwagą w lotach nad Zubrzą podczas ostrzeliwania 4 baterii nieprzyjaciela. Dnia 14.04.1919 r. otrzymał rozkaz zorganizowania 2 Grupy Lotniczej w Przemyślu, którą również dowodził. Brał osobiście udział w lotach podczas walk i ofensywy pod Sadową Wisznią, Gródkiem czy Samborem. W okresie ofensywy na Kijów pełnił funkcję szefa lotnictwa przy Ścisłym Sztabie Naczelnego Dowództwa. Następnie był szefem lotnictwa w dowództwie Frontu Ukraińskiego. Ponadto dowodził lotnictwem w 3, a następnie w 6 Armii. W maju 1919 r. jako pierwszy wykonał dalekie loty wywiadowcze nad Stryj i Drohobycz. W czerwcu 1919 r. odbył blisko 30 lotów nad nieprzyjacielem. W tym samym miesiącu 1919 r. Magistrat miasta Lwowa w uznaniu jego wielkich zasług nadał mu obywatelstwo polskie. W sierpniu 1919 r. organizował 2 Grupę Lotniczą we Włodzimierzu Wołyńskim, gdzie skutecznie kierował operacjami lotniczymi podczas ofensywy na Kowel, Łuck i Równe. Zatwierdzony w stopniu pułkownika w wojskach lotniczych z dniem 1.04.1920 r.

Po zakończeniu działań wojennych, w 1921 r. Perini był organizatorem i pierwszym dowódcą 1 Pułku Lotniczego, a następnie dowodził 3 PL w Poznaniu (od 7.04.1922 r. do kwietnia 1925 r.) i 6 Pułkiem Lotniczym (od lutego 1929 r.). Awansowany na stopień pułkownika w dniu 31.03.1924 r. W dniu 31.03.1929 r. przeszedł w stan spoczynku. Pracował w referacie szybowcowym Zarządu Głównego Aeroklubu RP w Warszawie. Camillo Perini był autorem kilku publikacji o tematyce lotniczej m.in.: „Potęga broni lotniczej” (1932 r.) i „Jeszcze o doktrynie użycia sił powietrznych” (1932 r.).

We wrześniu 1939 zgłosił się do służby wojskowej jednak nie został przyjęty. Wyjechał do Włoch gdzie, jako pełnomocnik polskiej ambasady, pomagał ewakuować polskich żołnierzy przez Włochy do Francji. Został aresztowany w 1940 r. Camillo Perini zmarł w dniu 27.08.1942 r. w szpitalu w Viterbo, w wyniku ostrego zapalenia wyrostka.

W uznaniu zasług bojowych a także męstwa okazanego podczas wojny polsko-ukraińskiej oraz polsko-bolszewickiej płk Perini odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8072, Orderem Orła Białego, Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), Złotym Krzyżem Zasługi i Polową Odznaką Pilota Nr 2. Uhonorowany został również włoską odznaką pilota.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego