Olechnowicz Czerkas Kazimierz mjr pil.

Urodzony 16.03.1893 r. w majątku Sinizno w powiecie połockim, syn Hilarego i Anastazji. Po ukończeniu szkoły handlowej w Kijowie rozpoczął studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Kijowskiej. W dniu 1.12.1914 r. wstąpił do tamtejszej Oficerskiej Szkoły Wojskowej, którą ukończył 1.05.1915 r. Na froncie walczył jako dowódca plutonu w składzie 2 Kaukaskiego Pułku Strzelców. W okresie od 1.05 do 1.09.1917 r. uczył się pilotażu w Szkole Lotniczej w Gatczynie. W późniejszym czasie wstąpił do I Korpusu Polskiego i służył w tamtejszym I Polskim Oddziale Awiacyjnym.

W Wojsku Polskim służył od dnia 4.02.1919 r., a już od 22.02.1919 r. walczył w składzie 2 EL. W dniu 28.06.1919 r. przydzielony został do Francuskiej Szkoły Pilotów w Warszawie, po ukończeniu której rozpoczął kurs wyższego pilotażu na Ławicy. Od dnia 15.05.1920 r. ponownie służył w 2 EL. W trakcie walk z bolszewikami został dwukrotnie ranny (m.in. w dniu 6.06.1920 r. podczas lotu wraz z ppor. obs. Antonim Romanowskim). W dniu 4.07.1920 r. wykonując lot wywiadowczy napotkał w okolicy Rudych Sioł kawalerię nieprzyjacielską. Pil. Olechnowicz obniżył pułap i zaatakował wroga, został trafiony kulą sowiecką w nogę. Nie zwracając uwagi na ból i upływ krwi kontynuował atak ostrzeliwując jeźdźców z k. m. i zrzucając bomby. W trakcie tego lotu został ponownie trafiony, tym razem w rękę. Mimo tego nie przerwał walki i dopiero po rozproszeniu oddziałów nieprzyjaciela powrócił na lotnisko. We wrześniu 1920 r. w okolicy wsi Hoże nad Niemnem wspierał polską piechotę. Swymi skutecznymi atakami na pozycje bolszewickie przyczynił się do zajęcia wsi przez polskie jednostki. Od 7.09.1920 r. służył w 13 EM walczącej na Froncie Litewsko-Białotruskim. W dniu 1.10.1920 r. ostrzelał wrogi obóz wojskowy i trzy samochody w rejonie szosy Nowogródek-Mir.

Dekretem L. 2567 z 19.01.1921 r. został zatwierdzony w stopniu porucznika (z dniem 1.04.1920 r.). Dnia 11.04.1921 r. został mianowany zastępcą dowódcy w 18 EM, a w dniu 8.06.1922 r. otrzymał awans na stopień kapitana. W 1923 r. został przydzielony do CZL w Warszawie. Od 6.06.1925 r. służył w 4 PL w Toruniu, gdzie od 1.02.1926 r. został wyznaczony pełniącym obowiązki dowódcy II dyonu, a od 4.05 tegoż zostaje dowódcą dyonu. W maju 1926 r. został awansowany na stopień majora, a w lipcu 1929 r. został przeniesiony w stan spoczynku. W dniu 31.08.1929 r. odszedł do rezerwy.

Za zasługi na polu walki odznaczony został Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8075, Krzyżem Walecznych, Polową Odznaką Pilota nr 24 oraz włoską odznaką pilota.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego