Makowski Wacław płk pil. inż.

Urodzony 30.10.1897 r. w miejscowości Jelec w Rosji, syn Tytusa i Heleny. Ukończył szkołę realną oraz gimnazjum, następnie w 1914 r. rozpoczął studia na politechnice kijowskiej. Z uwagi na trwającą wojnę studiów nie ukończył. Powołany do wojska carskiego ukończył w 1916 r. szkołę oficerską, następnie służył w wojskach lądowych.

Po powrocie do kraju, został przyjęty do Wojska Polskiego Dekretem Naczelnego Wodza Wojsk Polskich z dnia 30.01.1919 r. i otrzymał przydział do Szkoły Lotniczej w Warszawie (4.01.1919 r.). W lipcu 1919 r., po ukończeniu Niższej Szkoły Pilotów w Krakowie otrzymał tytuł i odznakę pilota nr 26. Służąc w barwach 1 EW (11 EW), w dniu 24.01.1920 r. wykonał lot wywiadowczy wzdłuż Niemna, w kierunku na północ od Grodna. Celem zwiadu było ustalenie linii przeciwnika oraz osłona polskich oddziałów przeprawiających się przez rzekę Pil. Makowski odkrył, że nieprzyjaciel zorganizował przyczółek w okolicy miejscowości Hoża, gdzie przeprawiał się 205 PP. Obniżył lot i zaatakował okopy bolszewickie skupiając na sobie silny ostrzał z ziemi. Pomimo kilkukrotnego trafienia płatowca w dalszym ciągu kontynuował nękanie wroga. Jedna z kul sowieckich raniła w głowę jego obserwatora ppor. Vandoranwera. Pilot zawrócił maszynę i wylądował przy polskich liniach w celu udzielenia pomocy rannemu koledze, następnie powrócił do przerwanego zadania i ostrzeliwał wroga do ostatniego pocisku. Na lotnisko powrócił z cennymi meldunkami. Po wylądowaniu, otrzymał rozkaz do ponownego startu w celu zbombardowania oddziałów bolszewickich nad Niemnem. Podczas tego lotu wraz z obs. Czesławem Niekraszewiczem ponownie atakował wroga będąc pod silnym ostrzałem z ziemi. Wówczas silnik jego maszyny odmówił współpracy. Pilot z trudem przeciągnął samolot na brzeg rzeki, na którym stacjonowały oddziały polskie i po ciemku przymusowo lądował. W trakcie manewru w trudnym terenie doszło do uszkodzenia koła. Obaj lotnicy przystąpili do naprawy silnika oraz podwozia, z braku dętki oponę napełniając słomą, a stalowe szprychy zastępując prowizorycznymi drewnianymi. Po dokonaniu niezbędnych napraw załoga wystartowała w celu dokończenia zadania, do eskadry powrócili po wystrzeleniu całego zapasu amunicji i po dwóch dniach nieobecności. W czerwcu 1920 r. uczestniczył w bombardowaniu mostu w Połocku.

Rozkazem Ministra Spraw Wojskowych L. 2145 z 1922 r. przyznano mu tytuł i odznakę pilota za czas służby w Wojskach Lotniczych. Jeszcze w 1920 r. powrócił na studia na Politechnikę Lwowską, następnie studiował w Ecole Nationale Superieure de’l Aeronautique w Paryżu. Po ukończeniu nauki, z początkiem roku 1925 przydzielony został do CZL, następnie pracował m.in. jako oficer inspekcji technicznej, pilot doświadczalny oraz szef kontroli technicznej. Dnia 3.05.1926 r. awansował do stopnia majora ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 7 lokatą w korpusie oficerów zawodowych aeronautycznych. Był członkiem Zarządu i Komisji Sportowej Aeroklubu RP, latał również sportowo. W latach 1931–1939 r. był dyrektorem PLL LOT.

Tuż przed wybuchem II Wojny Światowej, w maju 1939 r. mianowany został zastępcą do spraw technicznych dowódcy lotnictwa. W grudniu 1939 r. znalazł się w Wielkiej Brytanii, gdzie rozpoczął organizowanie szkoły pilotów w Upavon. W okresie od 1.07.1940 r. do 18.07.1941 r. dowodził 300 Dywizjonem Bombowym, następnie dowodził Stacją Bombową w Lindholm, był oficerem łącznikowym w Dowództwie Lotnictwa Bombowego. Od 1943 r. służył w Lotnictwie Transportowym RAF, w kolejnym roku został mianowany dowódcą Polskiej Bazy Lotnictwa Transportowego w Chedburgh. W późniejszym czasie dowodził obozem przysposobienia personelu lotniczego do życia cywilnego. Po zakończeniu II Wojny Światowej, w okresie od 1946 do 1948 r. był prezesem Samopomocy Lotniczej. W latach 1951-1965 r. pracował jako doradca do spraw lotnictwa cywilnego w Międzynarodowej Organizacji Lotnictwa Cywilnego. Zmarł w dniu 11.06.1986 r. w Bostonie (lub Manchester w stanie Massachusetts) w USA.

Płk pil. inż. Wacław Makowski odznaczony został Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 3622, Krzyżem Walecznych (czterokrotnie), Polową Odznaką Pilota nr 26, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Lotniczym, Orderem Gwiazdy Rumunii i Krzyżem Komandorskim „Korony Rumunii”, francuską, bułgarską i rumuńską odznaką pilota oraz odznaczeniami włoskimi, brytyjskimi, bułgarskimi, czechosłowackimi (Krzyż Kawalerski Czechosłowackiego Orderu „Białego Lwa”). Uhonorowany również odznaką pilota Królestwa S. H. S., Orderem „Orła Białego” S.H.S. oraz Krzyżem Komandorskim Estońskiego Orderu „Kotkarist” i Łotewskiego Orderu „Trzech Gwiazd”.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego