Makijonek Donat mjr pil.

Urodzony 16.05.1891 r. we wsi Oświeja na ziemi witebskiej, jako syn Adama i Anny. Był absolwentem szkoły technicznej w Witebsku. Od dnia 1.11.1911 r. służył w wojsku carskim, początkowo w 96 PP. W okresie od 15.04 do 12.06.1912 r. przebywał w szkole mechaników w Sewastopolu, po ukończeniu której przydzielony został do Szkoły Pilotów również w Sewastopolu. Ukończył ją 7.03.1914 r. otrzymując dyplom pilota i stopień wojskowy sierżanta. W kwietniu 1914 r. został przydzielony do 3 Korpuśnego Aviaotriadu, a następnie, po ukończeniu kursu myśliwskiego w Odessie i awansowaniu na podporucznika, przydzielony w grudniu 1916 r. do 7 IAO (Istriebitielnyj Aviaotriad). Pierwsze zwycięstwo nad przeciwnikiem odniósł 07.03.1917 r., natomiast kolejne dnia 13.04.1917 r., gdy wraz z Jurim Gilsherem i Wasylem Janczenko zestrzelił jeden z dwóch austriackich samolotów Hansa-Brandenburg C I. (ranił wówczas obs. Henryka Szeligę, Polaka w austriackiej służbie, z którym po wojnie spotkał się w szeregach odrodzonego lotnictwa polskiego). Po odniesieniu 8 potwierdzonych oraz jednego prawdopodobnego zwycięstwa został w dniu 18.07.1917 r. mianowany dowódcą 7 eskadry. W sierpniu 1917 roku został ciężko ranny. Do służby czynnej w armii rosyjskiej już nie powrócił.

Po wybuchu rewolucji wstąpił do I Polskiego Oddziału Awiacyjnego przy Korpusie gen. Hallera, a po jego rozbiciu w maju 1918 r. przedostał się do Kijowa. Następnie, jako „biały oficer” został aresztowany przez bolszewików i osadzony w więzieniu na Butyrkach, gdzie zapadł na gruźlicę. W październiku tegoż roku udało mu się zbiec i w dniu 4.11.1918 r. stawił się na lotnisku Mokotowskim. W dniu 25.11.1918 r. został przyjęty jako pilot na warszawskie lotnisko wojskowe (przyjęty do Wojska Polskiego z dniem 23.01.1919 r. w stopniu porucznika). Odpowiadając warunkom wymaganym dla otrzymania dyplomu pilota z dniem 1.12.1918 r. został mianowany pilotem. Przysięgę na wierność Rzeczypospolitej złożył w dniu 16.12.1918 r. na Polu Mokotowskim w Warszawie. Z dniem 20.01.1919 r. skierowany został do 3 EW, gdzie służył pod dowództwem Juliana Słoniewskiego. Zweryfikowany w stopniu kapitana objął stanowisko szefa pilotów, a od 30.05.1919 r. dowództwo eskadry. Brał udział w zajęciu Kowla, podczas akcji na Łuck i Równe, przy zajęciu Rożyszczy i Kołek (marzec-maj 1919 r.) oraz ponownym zajęciu Bożyszcz, Łucka i Równego (maj-lipiec 1919 r.) oraz podczas ofensywy kijowskiej. W dniu 15.05.1919 r. lecąc wraz z kpt. Słoniewskim zmuszeni byli lądować na terenach zajętych przez wojska ukraińskie, jednakże zdołali naprawić na czas uszkodzony silnik samolotu i powrócić do Kowla. Pilot Makijonek wykonywał loty na bombardowanie, dalekie zwiady oraz loty szturmowe przeciwko piechocie i kawalerii. Często wracał z akcji maszyną uszkodzoną kulami wroga. Donat Makijonek wykonał ogółem ponad 34 loty nad nieprzyjacielem o łącznym czasie trwania około 74 godzin. Zrzucił około 875 kg bomb, wystrzelił 10600 kul z broni pokładowej, jego płatowiec otrzymał około 50 trafień.

Dekretem Naczelnego Wodza L. 2299 z dnia 9.09.1920 r. Donat Makijonek został zatwierdzony w stopniu kapitana (z dniem 1.04.1920 r.). Od 23.01.1923 r. pełnił funkcję zastępcy dowódcy I Dyonu Lotniczego, do 28.07 tegoż roku czasowo objął dowództwo nad Dyonem. Awansowany na stopień majora z dniem 15.08.1924 r. Z początkiem roku 1925 został przydzielony do Szkoły Pilotów w Bydgoszczy na stanowisko Komendanta Parku, natomiast od 6.03.1925 r. dowodził tamtejszą 3 eskadrą, a w roku 1926 był dowódcą jej parku. W roku 1926 przeniesiony do kadry oficerów lotnictwa. W roku 1928, z powodów zdrowotnych przeszedł w stan spoczynku i pracował m. in. w fabryce Prodmetal w Bydgoszczy. Po wybuchu II Wojny Światowej został aresztowany w roku 1940 i osadzony w więzieniu na Zamku Lubelskim, skąd w maju 1941 r. został wywieziony do Oświęcimia. Otrzymał numer obozowy 16301, data jego śmierci nie jest znana.

Za wybitne zasługi bojowe na frontach wojny polsko-bolszewickiej mjr pil. Donat Makijonek odznaczony został Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8079, Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości a także Polową Odznaką Pilota nr 14. Uhonorowany został również międzysojuszniczym Méedaille Interaillée.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego