Łagoda Czesław por. rez. pil.

Urodzony 30.06.1897 r. we wsi Jeżyce (niem. Jersitz, późn. dzielnica Poznania), syn inspektora fabrycznego (niem. Fabrikinspektor) Jana i Małgorzaty z Jeżewskich. Był absolwentem szkoły handlowej w Poznaniu. W dniu 2.06.1916 r. został wcielony do wojska niemieckiego i służył w artylerii polowej. Od dnia 3.10.1916 r. pełnił służbę w 14 eskadrze, gdzie odbył przeszkolenie pilotażowe, po którym został skierowany na front zachodni.

Czesław Łagoda brał czynny udział w powstaniu wielkopolskim. W marcu 1919 r. przydzielony został do 3 EWlkp (późniejsza 14 EW) w barwach której walczył na Froncie Ukraińskim, Litewski–Białoruskim oraz Wołyńskim. W dniu 17.04.1920 r. brał udział w nalocie bombowym na bolszewickie lotnisko w okolicy stacji kolejowej Sławiany na linii Orsza-Borysowo. Widząc nadlatujące polskie samoloty bolszewicy poderwali do walki dwa myśliwskie Nieuporty. Oba zaatakowały samolot DFW C V, którego załogę stanowili pil. Kazimierz Ziembiński oraz obs. Michał Dzierzgowski. Por. Czesław Łagoda po zrzuceniu na lotnisko całego ładunku bomb włączył się do walki powietrznej. Obs. Dzierzgowskiemu udało się zestrzelić jedną z maszyn przeciwnika, była to pierwsza zwycięska walka powietrzna lotnictwa polskiego w wojnie z bolszewikami. Czesław Łagoda odbył 60 lotów bojowych, podczas których stoczył 6 zwycięskich walk powietrznych, zestrzelił jeden sowiecki myśliwiec Nieuport, co potwierdzone zostało w komunikacie Sztabu Generalnego z dnia 3.05.1919 r. Niezwykłą odwagą i walecznością wykazał się podczas ofensywy bolszewickiej na Mińsk w maju 1920 r. Wykonał wtedy ponad 10 lotów bojowych, raz płonącym samolotem przymusowo lądował pomiędzy walczącymi stronami. W dniu 1.05.1920 r. lecąc na samolocie DFW C V wraz z obs. Józefem Klicze (według niektórych źródeł z obs. Giełdą) stoczył walkę z czterema sowieckimi Nieuportami w okolicy stacji Pryjamino. Polska załoga bohatersko broniła się przed atakami przeważających przeciwników, dopiero z okolicy Borysowa lotnicy bolszewiccy zawrócili odstępując od dalszych ataków. Po wylądowaniu w polskim samolocie doliczono się ponad 30 dziur po kulach. O dramatycznym położeniu polskich lotników podczas tej potyczki świadczy fakt, że DFW C V nie nadawał się do dalszych lotów, został rozmontowany i odesłany do remontu. W dniu 14.05.1920 r. został szefem pilotów i oficerem technicznym w 14 EW.

Od dnia 22.06.1921 r. został bezterminowo urlopowany, 28.08 tegoż roku wziął ślub z Martą Idą Huldą z d. Schilling. Rozkazem Ministra Spraw Wojskowych L. 2145 z 1922 r. przyznano mu tytuł i odznakę pilota za czas służby w Wojskach Lotniczych. Awansowany na stopień podporucznika w rezerwie ze starszeństwem z dnia 1.07.1925 r. w dniu 7.07.1926 r. W 1930 r., jako oficer rezerwowy, otrzymał przeniesienie z 3 PL do 6 PL. W późniejszym czasie wrócił do 3 PL. Czesław Łagoda zmarł w dniu 8.10.1963 r.

Za wybitne zasługi w czasie wojny 1918-1920 por. rez. pil. Czesław Łagoda odznaczony został m.in. Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8082, Krzyżem Walecznych oraz Polową Odznaką Pilota nr 95 oraz odznaką pamiątkową Frontu Litewsko-Białoruskiego.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego