Konopka Władysław kpt. pil.

Urodzony 11.05.1892 r. w Krakowie, syn Marcina i Olimpii. Po ukończeniu gimnazjum rozpoczął studia prawnicze, zaliczył 4 semestry. Z dniem 1.08.1914 r. wcielony został do wojska austriackiego. Początkowo służył w 12 Pułku Artylerii Polowej, a od dnia 1.09.1917 r. w 8 Pułku Artylerii Ciężkiej. Od 1.03.1918 szkolił się na obserwatora lotniczego w Wiener Neustadt, po ukończeniu kursu walczył na froncie włoskim i serbskim w składzie 36 kompanii lotniczej.

Do Wojska Polskiego wstąpił 14.11.1918 r. Z dniem 17.12.1918 r., jako porucznik, otrzymał przydział do Sekcji Żeglugi Napowietrznej przy M.S.Wojsk. Po ukończeniu szkoły pilotów w Krakowie i Poznaniu przydzielony został do 7 EM, w której walczył od 1.09.1919 r. Wsławił się jako lotnik frontowy, podczas ataków z niskiego pułapu siał popłoch i zniszczenie w szeregach wroga. Z sukcesem wykorzystał doświadczenie obserwatora wyniesione z czasów I Wojny Światowej, po każdym locie dostarczał cennych informacji o nieprzyjacielu. Zmusił do wycofania pociągu pancernego mającego za zadanie bronić przed Polakami miasta Berdyczowa. Nie zważając na silny ostrzał atakował wówczas także bolszewicką piechotę i jazdę. Podczas stacjonowania 7 EM na lotnisku w miejscowości Zwiahel dokonał lotu wywiadowczego, w trakcie którego musiał przymusowo lądować. Został wówczas ranny i odesłany do szpitala. Po ukończonej hospitalizacji powrócił do czynnej służby frontowej. W dniu 9.08.1920 r., zapisał na swym koncie "widowiskowe" lądowanie w Korczowie. Po pierwszej nieudanej próbie por. Konopka poderwał maszynę do drugiego podejścia przelatując jedynie metr nad dachami wagonów pociągu eskadry. Przy drugiej próbie prawdopodobnie źle wymierzył długość lądowiska, pomimo starań pilota samolot 'zbierał' się zbyt ociężale. Władysław Konopka przy pełnej prędkości wbił się w otwarte wrota wagonu kuchni oficerskiej wyważając silnikiem drzwi po przeciwnej stronie wagonu. Nikomu nic się nie stało, ale Oeffag D III nie nadawał się do dalszej eksploatacji.

Dekretem Naczelnego Wodza L. 2299 z dnia 9.09.1920 r. został zatwierdzony w stopniu kapitana (z dniem 1.04.1920 r.). W marcu 1921 r. został dowódcą 7 EM. Niedługo potem, w dniu 18.08.1921 r. został urlopowany w celu dokończenia studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim. W dniu 1.01.1926 r. jako oficer rezerwy został przeniesiony z 2 PL do 6 PL we Lwowie. Następnie przeniesiony do 1 PL. Później pracował w firmie „Międzynarodowe Gazociągi we Lwowie” oraz był szefem działu handlowego poznańskiej firmy „Samolot”. W 1928 r. został członkiem komisji organizacyjnej PLL LOT, gdzie pracował do 1932 r. jako szef działu eksploatacyjnego.

Za czyny bojowe w okresie wojny polsko–bolszewickiej odznaczony został m.in. Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 3244 (w dniu 2.10.1920 r.), Krzyżem Walecznych oraz Polową Odznaką Pilota nr 84.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego