Kieżun Jan płk pil.

Urodzony 13.04.1890 r. w Karłowszczyźnie (pow. oszmiański), syn Józefa i Felicji. Ukończył 7 klas Korpusu Kadetów we Władykaukazie. Od dnia 1.09.1910 r. był słuchaczem Konstantynowskiej Szkoły Artylerii w Petersburgu, po ukończeniu której w dniu 6.08.1913 r. uzyskał stopień podporucznika. Służbę w wojsku carskim rozpoczął w 43 Brygadzie Artylerii w Wilnie. W dniu 15.06.1914 r. przeniesiony został do 2 Oddziału Lotniczego w Lidzie, gdzie latał jako obserwator. Od 23.01.1915 r. uczęszczał do Szkoły Pilotów w Sewastopolu. Jako pilot powrócił do 2 Oddziału Lotniczego w dniu 28.05.1915 r. W okresie od 1.11.1916 r. do 10.03.1917 r. odbył staż w 12 Grupie Niszczycieli we Francji. Walczył m.in. w 103 Oddziale Nieuportów w Szampanii. Dnia 28.03.1917 r. powrócił do Rosji i został dowódcą 8 Oddziału Lotniczego w 2 Grupie Niszczycieli. Po wybuchu rewolucji październikowej, od 10.12.1917 r. dowodził 2 Grupą Niszczycieli w armii ukraińskiej, a od czerwca roku następnego 8 eskadrą w armii bolszewickiej. Od października 1918 r. po aresztowaniu trafił do więzienia, skąd w dniu 23.01.1919 r. udało mu się uciec.

Do Wojska Polskiego wstąpił 21.08.1919 r., i od razu został wyznaczony na dowódcę 10 EW. Funkcję tą pełnił do października 1920 r. Brał czynny udział w działaniach bojowych swojej eskadry. Szczególnie odznaczył się w trakcie walk o Rzeczyce, Gorwał i Zalewy, dokonując w dniach 7 i 12.05.1920 r. szeregu śmiałych lotów wywiadowczo-bojowych. Na czele podległej mu eskadry wykonywał brawurowe loty grupowe bombardując Żłobin i Homel. Ponadto wyróżnił się odwagą przy lotach szturmowych na niskim pułapie, podczas których atakował ogniem k.m. oddziały bolszewickie. Łącznie odbył 18 lotów bojowych o łącznym czasie trwania 44 h i 20 min, zrzucił 750 kg bomb oraz wystrzelił 8400 pocisków a jego samolot przyjął 16 trafień. Rozkazem Ministra Spraw Wojskowych z dnia 12.03.1921 r. otrzymał prawo noszenia odznaki pilota wraz z przysługującym tytułem.

Po zakończeniu działań wojennych, w dniu 25.07.1921 r. został wyznaczony komendantem bydgoskiej Szkoły Pilotów. Funkcję tą sprawował do 5.10.1925 r., kiedy to został dowódcą 4 PL w Toruniu. W grudniu 1926 r. został przeniesiony do kadry oficerów lotnictwa. Od 7.01.1927 r. do 28.04.1928 r. pozostawał w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych. W kwietniu 1928 r. został przydzielony na stanowisko oficera placu w Stanisławowie (do sierpnia 1929 r.). Od maja 1928 r. do czerwca 1930 r. był komendantem Garnizonu Stanisławów. Z dniem 31.03.1930 r. został przeniesiony w stan spoczynku. W dniu 1.08.1939 r. powołany na szefa lotnictwa Armii „Warszawa”, a następnie w okresie okupacji działał w Armii Krajowej pod pseudonimem „Lot”. Po wojnie pracował na stanowiskach kierowniczych w spółdzielczości, w roku 1963 przeszedł na emeryturę. Jeszcze w 1961 r. brał udział w organizacji Klubu Seniorów Lotnictwa przy Aeroklubie Bydgoskim, którego prezesem pozostawał do 1967 r. Płk pil. Jan Kieżun zmarł w dniu 26.10.1970 r. w Bydgoszczy.

Podczas służby w wojsku carskim odznaczony został: Orderem św. Stanisława II i III klasy z Mieczami, Orderem św. Anny II, III i IV klasy z Mieczami, Orderem św. Włodzimierza IV klasy z Mieczami, a także Złotym Orężem do Orderu św. Jerzego.

Za wybitne zasługi w trakcie trwania wojny polsko–bolszewickiej odznaczony został m.in. Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 125, a także Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi, Polową Odznaką Pilota nr 6 oraz włoską odznaką pilota.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego