Guttmejer (Gutmajer) Eugeniusz kpt. pil.

Urodzony dnia 4.01.1898 r. we Włocławku, syn Piotra Romana i Idy. Ukończył szkołę realną, a od 1909 r. kontynuował naukę w szkole średniej we Francji. W 1914 r. powrócił do kraju, po wybuchu I Wojny Światowej został wywieziony na roboty przymusowe w głąb Niemiec. W 1916 r. udało mu się zbiec do Francji, gdzie zaciągnął się do „Błękitnej Armii”. Odbył szkolenia lotnicze w szkołach pilotażu m.in. w Vineuil, Miramas, Pau, Biscarose i Avord.

Razem z armią gen. Hallera wrócił do Polski i został przydzielony do 1 EW i razem z nią walczył na Froncie Litewsko-Białoruskim. Za brawurowe loty bojowe i odwagę wykazaną w tym okresie wojny został przedstawiony do odznaczenia orderem Virtuti Militari. Dnia 14.05.1920 r. przydzielony został do 19 EM, w której wykonał 25 lotów bojowych i uzyskał jedno zestrzelenie.

W dniu 4.08.1920 r. w trakcie lotu wywiadowczego w kierunku na Ostróg napotkał oddziały bolszewickie, które zaatakował. Na lotnisko wrócił dopiero po wystrzeleniu ostatniego pocisku, ponadto przywiózł cenne informacje na temat ruchów wojsk nieprzyjacielskich. Dnia następnego na własną rękę kontynuował lot z poprzedniego dnia. Dnia 13.08 tegoż roku zaatakował bolszewicką artylerię oraz kawalerię, a wieczorem zniszczył samochód na moście nad Owsianką. Dnia następnego został zestrzelony nad Ostrowiem. Mimo, że kule uszkodziły silnik, pilotowi udało się wylądować, odniósł jedynie niegroźną kontuzję. Do walki powrócił już 18.08.1920 r., wykonał wówczas wieczorny zwiad, wracając po zmroku musiał lądować przy świetle ognisk. Podczas lotu łącznikowego w dniu 25.08 został ponownie zestrzelony. W dniu 28.05.1920 r. wraz z samolotem ppor. Pawlikowskiego udało mu się zestrzelić sowiecki myśliwiec. W dniu 24.10 zaatakował obóz bolszewicki na drodze Mińsk–Mołotkiewicze. Ogółem, do końca wojny polsko-bolszewickiej piloci 19 EM wykonali 121 lotów bojowych o łącznym czasie 253 godzin, w tym ppor. Guttmejer wykonał 25 lotów.

Po zakończeniu wojny został w wojsku na stanowisku instruktora i kierownika pilotażu w Wyższej Szkole Lotniczej w Grudziądzu. Wszedł w skład utworzonego w 1921 r. 3 PL. Po sformowaniu 4 Pułku Lotniczego w Toruniu na własną prośbę został do niego przeniesiony w roku 1926. Był uczestnikiem lotu grupowego przez Pireneje i Alpy do Polski. Por. Guttmejer zginął dnia 17.03.1926 w czasie lotu demonstracyjnego na samolocie Spad 61 C1. Podczas wykonywania figur akrobacyjnych w czasie lotu nad lotniskiem odpadły skrzydła samolotu. Kadłub z siedzącym w nim Eugeniuszem Guttmejerem spadł na lotnisko grzebiąc we wraku ciało pilota. Pochowany został na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, pośmiertnie awansowany na stopień kapitana.

Za wybitne czyny bojowe na froncie wojny z bolszewikami odznaczony został Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 2499 oraz Polową Odznaką Pilota.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego