Düttmer (Dittmer) Władysław pchor. pil.

Urodzony 27.01.1888 roku w Mrzygłódkach na Śląsku, w rodzinie Wilhelma i Jadwigi. Po ukończeniu Szkoły Ludowej w Zawierciu oraz szkoły mechanicznej w Porębie rozpoczął pracę w tamtejszych zakładach maszynowych. W 1907 roku został wcielony do armii carskiej. Po ukończeniu w dniu 12.12.1912 roku rosyjskiej Szkoły Lotniczej w Sewastopolu oraz w dniu 15.08.1913 r. kursu pilotażu, służył w Awiacyjnej Rocie w Petersburgu. Odbył również przeszkolenie mechaników lotniczych we Francji. Po wybuchu I Wojny Światowej latał na froncie na wszystkich typach samolotów lotnictwa rosyjskiego. Od dnia 15.01.1915 do 3.12.1917 r. przebywał w niewoli niemieckiej.

Pod koniec 1918 r. wstąpił do Wojskowej Szkoły Lotniczej w Warszawie, następnie był pilotem instruktorem oraz szefem pilotów w Eskadrze Szkolnej w Toruniu. Na froncie wojny polsko-bolszewickiej walczył od 10.08.1920 r. w barwach 4 EW i w jej składzie wykonał ponad 40 lotów bojowych. Podchorąży pilot Düttmer odznaczył się energiczną i sumienną pracą na froncie 2 Armii pod Warszawą. Także na Froncie Litewskim w szeregach 4 Armii odznaczył się nie mniejszą sumiennością i energią. Mimo dużej awaryjności samolotów eskadry zawsze podejmował się trudnych lotów wywiadowczych i niemal zawsze wykonywał powierzone zadania. W dniu 7.10.1920 r., wraz z por. Röderem, zaatakowali i rozproszyli oddział sowieckiej piechoty, którą zauważyli podczas lotu wywiadowczego od Kajdanowa wzdłuż brzegu Uszy. Rozkazem Ministra Spraw Wojskowych L. 2145 z 1922 r. przyznano mu tytuł i odznakę pilota za czas służby w Wojskach Lotniczych.

Od 1.02 do 30.06.1923 r. uczęszczał na kurs zawodowych podoficerów piechoty w Chełmie. Następnie powrócił do Szkoły Obserwatorów i Strzelców Lotniczych w Toruniu. Od dnia 28.04.1924 r. służył w eskadrze treningowej 4 Pułku Lotniczego w Toruniu. W 1937 r. przeszedł na emeryturę.
Po wybuchu II Wojny Światowej zgłosił się do Wojska Polskiego. Pod Sochaczewem dostał się do niewoli niemieckiej, jednak już w październiku 1939 r. zbiegł. Wrócił do Torunia, gdzie został aresztowany przez gestapo i osadzony w Forcie VII. Zwolniony na początku lutego 1940 r., opuścił Toruń i wraz z siostrą i córką przeniósł się do Poręby. Pracował tam w zakładach maszynowych do końca wojny. W maju 1945 r. wrócił do Torunia. W roku 1961 został honorowym członkiem Aeroklubu Pomorskiego, a w 1972 roku przyznano mu odznakę Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego. Zmarł w Toruniu w dniu 23.01.1974 r., pochowany został w grobie rodzinnym na cmentarzu staromiejskim św. Jerzego.

Za czyny bojowe w czasie wojny polsko-bolszewickiej oraz za zasługi dla lotnictwa polskiego odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 255 oraz Polową Odznaką Pilota nr 67.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego