Tromszczyński (Trompszczyński, Trąpstyczyński)* Eugeniusz por. pil. obs.

Urodzony 3.09.1894 r. w miejscowości Poreckoje (gubernia sybirska), syn Wiktora i Jadwigi. Świadectwo dojrzałości uzyskał w Warszawie w 1914 r. Dnia 15.10.1915 r. otrzymał powołanie do wojska carskiego. Początkowo służył w kawalerii, następnie ukończył szkołę oficerską i został wysłany na Front Wschodni. Po ukończeniu kursu obserwatorów w 1917 r. skierowany został do 3 oddziału niszczycielskiego, następnie do 25 oddziału korpuśnego lotnictwa. W dniu 3.01.1918 r. zgłosił się do I Korpusu Polskiego i służył w tamtejszym I Polskim Oddziale Awiacyjnym.

Po rozbrojeniu korpusu przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do „Błękitnej Armii” gen. Hallera. Początkowo służył jako dowódca kompanii w 10 Pułku Strzelców, a w listopadzie 1918 r. ukończył Szkołę Obserwatorów Lotniczych w Reine La Chapell i otrzymał przydział do 66 EBre. Po powrocie do Polski, w dniu 20.09.1919 r. ukończył OSOL w Warszawie i z dyplomem obserwatora wyruszył na front walki z bolszewikami. Służył w eskadrach 4 i 10, w których wykonywał liczne loty bojowe na Froncie Litewsko–Białoruskim (głównie z pil. Antonim Sielickim, na samolocie Breguet XIVB2 o numerze "9") i w czasie obrony Warszawy. Będąc obserwatorem w 10 EW otrzymał w dniu 18.08.1920 r. rozkaz zbombardowania i ostrzelania z k. m. wycofujących się oddziałów wroga na drodze Sokołów–Siedlce–Drohiczyn. Lecąc z pilotem plut. Szwencerem napotkali duże skupisko bolszewików na drodze Sokołów–Siedlce. Obserwator Tromszczyński dał znak do ataku pilotowi, który obniżył pułap do 400 m umożliwiając obserwatorowi skuteczne bombardowanie. Na wroga spadł cały ładunek bomb, a w jego szeregach wybuchła panika i popłoch. Po bombardowaniu lotnicy udali się na drugi odcinek trasy, drogę Sokołów–Drohiczyn. Pilot obniżył lot do około 200 m a obserwator rozpoczął ostrzał. Tym razem wróg zaciekle się bronił, polski samolot otrzymał 18 postrzałów, z czego dwa z nich w silnik i zbiornik z paliwem, a pilot został trafiony w obcas w prawym bucie. Wskutek uszkodzenia silnika polska maszyna zaczęła opadać na terytorium zajęte przez wroga. We wsi Kurolew samolot skapotował uderzając dodatkowo prawym skrzydłem o drzewo. Lotnicy widząc zbliżającego się przeciwnika skryli się w pobliskim lesie, gdzie ukrywali się do wieczora następnego dnia, kiedy to wieś została opanowana przez oddziały polskie i mogli wrócić do swojej eskadry.

Z dniem 30.07.1920 r. został zatwierdzony warunkowo w stopniu podporucznika wojsk lotniczych i przydzielony do 8 EL. W dniu 9.11.1920 r. został warunkowo mianowany porucznikiem (z dniem 1.12.1919 r.). Po zawieszeniu broni został przydzielono go do szkoły Pilotów w Bydgoszczy, którą ukończył w dniu 10.05.1921 r. i rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Pilotów w Ławicy. Następnie, od 20.07.1921 r. służył w 1 PL, jednocześnie studiując prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Por. pil. Eugeniusz Tromszczyński zginął w dniu 7.02.1922 r. podczas lotu służbowego na samolocie typu SPAD VII. Został pochowany na warszawskich Powązkach.

Za wybitne czyny bojowe, odwagę i poświęcenie odznaczony został Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8136, Krzyżem Walecznych oraz Polową Odznaką Obserwatora.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego