Szczepański Kazimierz Ludwik por. pil. obs.

Urodzony 10.03.1898 r. w Krakowie, syn Kazimierza i Józefy. We Lwowie ukończył szkołę elementarną oraz średnią, maturę uzyskał w Białej Krakowskiej. W dniu 30.11.1916 r. wstąpił do Legionów Polskich i przydzielony został do 5 PP. W szeregach legionowych przebywał do 25.02.1917 r. a po ich rozwiązaniu odbywał praktykę w kopalni „Kazimierz”.

W dniu 30.01.1919 r. wstąpił do Wojska Polskiego. Skierowany został do Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Poznaniu, którą ukończył 27.06.1919 r. Przydzielony został w stopniu sierżanta do 3 EWlkp (późniejsza 14 EW), a następnie do 1 EWlkp (późniejsza 12 EW). W dniu 8.05.1920 r. do lotu bojowego wystartowały dwa rozpoznawcze samoloty typu DFW C V. Załogę jednego z nich stanowił plut. pil. Władysław Bartkowiak oraz sierż. obs. Kazimierz Szczepański. Rozpoznawcze płatowce z 14 EW otrzymały osłonę w postaci dwóch myśliwskich SPAD-ów VII z 19 EM. Podczas lotu lotnicy pogubili się w gęstych chmurach, w wyniku czego rozpoznawcze DFW pozostały bez wsparcia myśliwców. W trakcie powrotu z misji samolot Bartkowiaka i Szczepańskiego został zaatakowany przez dwa bolszewickie Nieuporty. Pomimo zdecydowanej przewagi przeciwnika, polskiej załodze udało się powrócić szczęśliwie na lotnisko. W trakcie służby wykonał wiele brawurowych lotów wywiadowczo-bojowych. W trakcie jednego z nich uległ wypadkowi, w wyniku którego złamał w dwóch miejscach nogę, zmiażdżył nos, usta i odniósł obrażenia na całym ciele. Raport z odbytego lotu złożył, mimo bólu, tuż po odzyskaniu przytomności w samochodzie sanitarnym. Brał udział w ataku na sowiecki pociąg pancerny na stacji Krupki w dniu 18.04.1920 r. W dniu 17.08.1920 r. wykonał lot wywiadowczy wraz z pil. Wacławem Iwaszkiewiczem, którego celem było wytropienie cofających się bolszewików na drodze Włocławek–Bieżuń. Pomimo silnego ostrzału z ziemi obs. Szczepański nakazał pilotowi utrzymać pułap około 400 m, a sam przystąpił do bombardowania i ostrzału wroga, zadając mu ciężkie straty. W dniu 21.10.1920 r. lecąc w kierunku Grodna został zraniony w powietrzu, pomimo tego wywiązał się z powierzonego mu zadania i po powrocie zdał szczegółowy raport sytuacyjny.

Po zakończeniu wojny z bolszewikami służył w 1 PL w Warszawie. Wykonał do celów pomiarowych ogromną pracę polegającą na fotografowaniu z powietrza Wisły na odcinku od Sandomierza do Torunia, większość zdjęć robił zwykłym aparatem ręcznym. W tym celu również zimą, podczas ciężkich mrozów odbywał wraz z pil. Ludwikiem Patalasem codzienne loty trzygodzinne. Równolegle ze służbą w 1 PL podjął studia zaoczne na Politechnice Warszawskiej. Rozkazem Ministra Spraw Wojskowych L. 2145 z 1922 r. przyznano mu tytuł i odznakę obserwatora za czas służby w Wojskach Lotniczych. W marcu 1923 r. został skierowany do Wyższej Szkoły Pilotów, po ukończeniu której rozpoczął służbę w 7 EM. Rozporządzeniem Ministra Spraw Wojskowych L. 24752 z 1923 r. otrzymał tytuł i odznakę pilota wojsk aeronautycznych. Zginął śmiercią lotnika w dniu 13.11.1923 r., pochowany został na warszawskich Powązkach.

Por. pil. obs. Kazimierz Szczepański za wybitne czyny bojowe i odwagę odznaczony został Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 4424, Polową Odznaką Obserwatora oraz Krzyżem Walecznych.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego