Skorobohaty Ignacy mjr pil. obs.

Urodzony 21.01.1898 r. w Nieświeży. Podczas trwania wojny polsko–bolszewickiej walczył w barwach 1 EW. W dniu 10.06.1920 r., wraz z por. Janeczko odbył daleki lot wywiadowczy z Wilna na Płock. Pomimo silnego ostrzału z ziemi zadanie wykonał, w drodze powrotnej jego maszyna została trafiona w silnik i pilot przymusowo lądował zaledwie 3 km za polskimi liniami. W dniu 3.08.1920 r. odbył lot łącznikowy w rejon Ostrołęki, Łomży i Ambrowa, mający na celu odnalezienie polskiej kawalerii. Wypatrując polskich oddziałów samolot musiał lecieć na nieznacznym pułapie, przez co narażony był na zestrzelenie. W trakcie tego lotu polska maszyna otrzymała kilka postrzałów, jednakże zadanie zostało wykonane, za co otrzymał podziękowanie od gen. Hallera. W dniach 15-22.08.1920 r. brał czynny udział w obronie Warszawy, gdzie startował nawet kilka razy dziennie. W dniu 21.09.1920 r. wraz z ppor. Gwizdalskim zbombardował sowiecką piechotę pod Odelskiem, a w dniu 28.08.1920 r., podczas akcji na Górdek, brawurowo zaatakował wrogi oddział pancerny i zmusił go do wycofania się.

W październiku 1920 r. będąc w stopniu podporucznika otrzymał tytuł i odznakę obserwatora na czas służby w wojskach lotniczych. Po zakończeniu wojny z bolszewikami ukończył OSOL w Toruniu, Szkołę Pilotów w Bydgoszczy oraz Wyższą Szkołę Pilotażu w Grudziądzu. Z dniem 1.09.1922 przeniesiony został z 1 do 2 PL w Warszawie, następnie już w listopadzie, znów wrócił do 1 PL. Rozporządzeniem Ministra Spraw Wojskowych L. 24752 z 1923 r. otrzymał tytuł i odznakę pilota wojsk aeronautycznych. Dnia 3.05.1926 r. awansował na stopień kapitana ze starszeństwem z 1.07.1925 r. a w październiku 1926 r. został przeniesiony do kadry oficerów lotnictwa. Z dniem 2.12.1927 r. został przeniesiony służbowo na czteromiesięczny kurs dla dowódców eskadr przy Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie. Kolejno przeniesiony do dyspozycji szefa Departamentu Aeronautyki M.S.Wojsk. i do 3 PL.

W maju 1929 r. objął dowództwo 13 EL. W okresie od lipca 1930 do kwietnia 1932 r. dowodził I Dyonem Liniowym w 1 PL, następnie służył w 5 PL w Lidzie. W lipcu 1933 r. po rozwiązaniu 54 EL i utworzeniu 51 EL kpt. pil. Skorobohaty został jej pierwszym dowódcą. Od listopada 1933 r. do października 1937 r. dowodził I Dywizjonem Liniowym (w międzyczasie, w roku 1935, na krótko objął dowództwo w 53 EO), a w sierpniu tegoż roku objął dowództwo nad Dywizjonem Szkolnym.

Po wybuchu II Wojny Światowej przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie przydzielony został do 304 Dywizjonu Bombowego „Ziemi Śląskiej”. W dniu 1.11.1942 r. patrolował Zatokę Biskajską na samolocie typu Wellington. Z lotu tego już nie powrócił, prawdopodobnie jago maszyna została zestrzelona przez myśliwiec niemiecki. Zginęła cała sześcioosobowa załoga Wellingtona.

Za okres wojny z Rosją sowiecką odznaczony został Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8116 oraz Polową Odznaką Obserwatora nr 39. Rozkazem Ministra Spraw Wojskowych L. 1836 z dnia 12.07.1921 r. odznaczony Krzyżem Walecznych w nagrodę za męstwo i osobistą odwagę wykazaną w walce z nieprzyjacielem w obronie Ojczyzny. Uhonorowany został także międzysojuszniczym Medaille Interaillée.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego