Kowalewski Maksymilian mjr obs.

Urodzony 17.06.1898 r. w Chełmnie, gdzie ukończył gimnazjum humanistyczne. Od dnia 23.08.1914 r. wcielony do wojska niemieckiego, służył w 2 baonie strzelców pomorskich. W okresie od 13.12.1916 r. do 5.01.1917 r. przechodził szkolenie w szkole strzelców lotniczych w Grossenber, a następnie we Freiburgu. Od dnia 10.02.1917 r. walczył w lotniczym oddziale bombowym w Belgii jako strzelec pokładowy. Z dniem 3.04.1917 r. przeniesiony został do 18 eskadry, a w sierpniu 1918 r. do 225 (226s) oddziału lotniczego, gdzie służył na froncie jako obserwator aż do zakończenia działań wojennych. W lotnictwie niemieckim latał m.in. na maszynach wielozadaniowych Halberstadt CL II i Hannover CL II.

Brał udział w powstaniu wielkopolskim, walcząc m.in. w barwach 1 EWlkp. Wraz z nią (przemianowaną później na 12 EW) wyruszył na front wojny polsko–bolszewickiej. Od 2.01.1920 r. do 3.03 tego roku dowodził 12 EW, zastępując na tym stanowisku Wiktora Pniewskiego. Dnia 10.05 1920 r., po zestrzeleniu i wzięciu do niewoli ówczesnego dowódcy 12 EW Władysława Jurgensona ponownie objął dowództwo nad tą jednostką. Na froncie wykonał wiele ryzykownych i wyczerpujących lotów nad terytorium wroga, często na wysłużonych maszynach. Brał udział w zwalczaniu piechoty bolszewickiej m.in. podczas bitwy warszawskiej i bitwy nad Niemnem. Jego bohaterska postawa sprawiła, że już w grudniu 1919 r. przedstawiony został do odznaczenia Orderem Virtuti Militari.

Maksymilian Kowalewski dowodził 12 EW do lutego 1921 r., w późniejszym czasie służył m.in. jako oficer taktyczny w VII Dyonie Lotniczym. Z dniem 1.04.1920 r. został zatwierdzony w stopniu kapitana (Dekret Naczelnego Wodza L. 2299 z dnia 9.09.1920 r.). Awansowany na stopień majora z dniem 15.08.1924 r.8 Od 1.03.1925 r. zatwierdzony na stanowisku kwatermistrza w 3 PL (do lutego 1926 r.). Następnie w lipcu 1926 r. wyznaczony został na stanowisko dowódcy II dyonu w 3 PL. W roku 1929 został przeniesiony z 3 PL do 4 PL na stanowisko zastępcy dowódcy. W 1932 r. z powodów zdrowotnych Maksymilian Kowalewski został w stopniu majora przeniesiony w stan spoczynku. Tuż przed wybuchem II Wojny Światowej zostaje zmobilizowany i przydzielony do Pierwszej Kompanii Balonowej. W dniu 20.09.1939 r. pod Łowiczem dostał się do niemieckiej niewoli. Przetrzymywany był o obozach jenieckich w Eichstadt i Murnau, aż do wyswobodzenia przez wojska amerykańskie. Po powrocie do Polski w styczniu 1946 r. zamieszkał w Bydgoszczy. Mjr obs. Maksymilian Kowalewski zmarł 9.06.1966 r. (26.06.1941 r.* - zob. J. Zieliński, W. Wójcik, Lotnicy-kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari, t. I. Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920 r., Warszawa-Toruń 2005 r.).

Maksymilian Kowalewsk odznaczony został m.in. Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 1978, Krzyżem Walecznych a także Polową Odznaką Obserwatora nr 9.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego