Bohuszewicz Władysław ppłk dypl. S.G. obs.

Urodzony 7.12.1897 r. w Warszawie, syn Jana i Marii. W 1915 r. ukończył Szkołę Realną Stowarzyszenia Techników im. Stanisława Staszica w Warszawie. Podjął studia w Niżgorodzie, jednak już w 1916 r. powołany został do rosyjskiej armii. Skierowano go do Szkoły Chorążych w Moskwie. W 1918 r. rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej na Wydziale Inżynierii.

W dniu 17.12.1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego. W marcu 1920 r. otrzymał skierowanie na szkolenie do Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Toruniu. Kurs ukończył w dniu 1.07.1920 r. zajmując 2 miejsce pod względem wyników na 26 uczestników szkolenia. Jeszcze w 1920 r. awansowano go na stopień porucznika oraz przydzielono do 9 EW, gdzie służył jako obserwator i adiutant.

Podczas bitwy warszawskiej, w dniu 15.08.1920 r., wraz z sierż. Żuromskim, przeprowadził skuteczny atak na pozycje sowieckie pod Radzyminem. Z tymże pilotem, w dniu 11.10.1920 r. odbył lot łącznikowy mający na celu odnalezienie Korpusu Jazdy, który działał na tyłach wroga. Poszukiwania prowadził w okolicy Żytomierza i Połonnego, po ponad trzy godzinnym locie bez rezultatów powrócił na lotnisko. W dniu następnym kontynuował poszukiwania, skierował się w stronę miejscowości Izkorost, w jej pobliżu odnalazł zaginiony oddział, wylądował w jego pobliżu i doręczył rozkazy operacyjne. Tego dnia lot odbywał się przy ciężkich warunkach pogodowych oraz mgle. Pilot musiał trzymać niski pułap, co narażało go na zestrzelenie. Jego samolot był kilkukrotnie ostrzeliwany, a podczas lądowania został uszkodzony. Tak spotkanie z lotnikami opisuje generał Juliusz Rómmel „... Około godz. 14-tej zobaczyliśmy w powietrzu nasz samolot. Widzieliśmy nasze aparaty prawie codziennie, lecz dotychczas ani jeden nie zauważył naszych płacht tożsamości. Tym razem jednak lotnik po długim krążeniu nareszcie znalazł nas i wylądował obok kolumny. Przyniósł on rozkaz o tym, że od dnia 14.10 rozpoczyna się rozejm z bolszewikami i że wobec tego korpus jazdy ma niezwłocznie powrócić za Słucz... A więc lotnik znalazł nas dopiero wówczas, gdyśmy woleli takiego rozkazu nie otrzymywać! ...“

W okresie od 25.12.1920 r. do 5.03.1021 r. pracował jako instruktor w OSOL w Toruniu. Tytuł i odznakę obserwatora otrzymał rozkazem Ministra Spraw Wojskowych L. 1477 w dniu 17.03.1921 r. Później, od maja 1921 r. do 26.03.1923 r. był aerofotogrametrystą w Komisji Granicznej na Wschodzie. Od końca marce 1923 r. był aerofotogrametrystą w Wojskowym Instytucie Geograficznym. Następnie od listopada 1924 do sierpnia 1925 r. wykładał w Oficerskiej Szkole Topograficznej, od 25.08.1915 r. do 11.12.1915 r. służył w 1 PL jako obserwator. Od początku czerwca 1926 r. do końca października 1928 r. uczył się w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, w międzyczasie, w listopadzie 1926 r. został przeniesiony do kadry oficerów lotnictwa, natomiast w dniu 1.01.1927 r. uzyskał awans na stopień kapitana. Od grudnia 1928 r. będąc oficerem dyplomowanym pracował w Oddziale III Sztabu Głównego, sprawował funkcję referenta lotnictwa i sekretarza Rady Instytutu Przeciwgazowego. W 1930 r. wyjechał na dwumiesięczny staż do Francji. Po powrocie do kraju, dowodził eskadrą szkolną 2 PL (w latach 1931 – 1932), następnie 22 EL (1933 – 1934). W 1935 r. został wyznaczony dowódcą eskadry towarzyszącej, później został dowódcą II Dywizjonu Lotniczego. W roku 1936 r. jako absolwent, otrzymał odznakę naukową Oficerskiej Szkoły Topografów. W marcu 1939 ppłk dypl. obs. Władysław Bohuszewicz został mianowany zastępcą szefa sztabu w Dowództwie Lotnictwa M.S.Wojsk, a w sierpniu tego roku został szefem wydziału zaopatrzenia w Sztabie Naczelnego Dowódcy Lotnictwa. W listopadzie 1940 r. stanął na czele wydziału technicznego Inspektoratu Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii. W 1942 r. został szefem wydziału studiów operacyjnych powyższego Inspektoratu.

Władysław Bohuszewicz za wybitne czyny bojowe na frontach wojny polsko-bolszewickiej odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8111, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Polową Odznaką Obserwatora nr 40 oraz Medalem Niepodległości. Uhonorowany również medalem „Interalliée” oraz łotewską odznaką lotniczą.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego