Oeffag C II (Öffag C II)

Samolot ten powstał w 1916 r. jako rozwinięcie modelu Oeffag C I. Poprawiona wersja C II pozbawiona była głównych niedociągnięć, jakie występowały w C I, choć nowy model również posiadał pewne wady. Wznoszenie oraz zwrotność wypadały słabo na tle innych samolotów tej klasy, podobnie wyglądała sprawa osiągów zwłaszcza w pierwszej serii wyposażonej w silniki Austro Daimler o mocy 160 KM. Ponadto samolot posiadał dużą prędkość lądowania oraz słabą widoczność z kabiny. Zaletą Oeffagów C II było to, że samolot zaprojektowano w sposób ułatwiający montaż oraz zakładanie linek sterowania, które wyprowadzono na zewnątrz kadłuba. Wśród pilotów austriackich uchodził za płatowiec lepszy od niemieckich Brandenburgów C I (na których był wzorowany). W lotnictwie austro - węgierskim samoloty te dość krótko służyły głównie na Froncie Wschodnim (m.in. w Rumunii oraz Albanii) w roli maszyn rozpoznawczych, łącznikowych oraz współpracy z artylerią. Począwszy od 1917 r. starsze egzemplarze C II zaczęto wycofywać z pierwszej linii do jednostek szkolnych, gdzie część płatowców przebudowano na dwustery. Wyprodukowano około 64 sztuk (lub około 100 sztuk*) w dwóch seriach: 52.01 - 52.32 (lub 52.49) z silnikiem mocy 160 KM oraz 52.50 - 52.81 (lub 52.100) o lżejszej konstrukcji i silnikiem o mocy 185 KM.

W Polsce Oeffag C II występował w liczbie 15 egzemplarzy (K. Chołoniewski podaję liczbę 8, jako ogólną dla modeli C I i C II). Były to maszyny zdobyczne: 8 przejęto w Krakowie, 6 we Lwowie i 1 szt. na lotnisku Mokotowskim. Oeffagi wcielono do nowo powstałych eskadr Małopolskich: 1 Eskadry Lotnictwa Bojowego (dalej ELB), 2 ELB (późniejsza 6 EL) i 3 ELB (późniejsza 7 EL), a ponadto występowały w 9 i 12 EW. Najwięcej maszyn trafiło do 1 ELB (późniejszej 5 EL) - 6 sztuk, w pozostałych eskadrach liczba samolotów nie przekraczała dwóch. Samoloty Oeffag C II oprócz działań we Lwowie brały udział w walkach w Małopolsce Wschodniej i Śląsku Cieszyńskim. Nieliczne samoloty dotrwały do 1921 r, kiedy to złożone zostały w CSL. Do roku 1921 maszyny typu C II służyły również w Szkole Pilotów w Krakowie.

W dniu 14.05.1919 r. podczas lotu bojowego w okolicach Kulikowa na samolocie Oeffag C II (Öffag) nr 52.20 śmierć ponieśli ppor. pil. Zygmunt Kostrzewski oraz ppor. obs. Mieczysław Motylewski. W trakcie ataku na pozycje ukraińskie ich samolot został trafiony celną serią nieprzyjaciela. Pilot zginął w powietrzu trafiony siedmiokrotnie w głowę i pierś, obserwator prawdopodobnie raz trafiony zginął we wraku samolotu, który runął na ziemię z wysokości około 50-70 m. W dniu 9.08.1920 r. w Szkole Pilotów w Krakowie doszło do tragicznego wypadku, na Oeffagu C II śmierć ponieśli instruktor sierż. pil. Józef Jaworski oraz uczeń Antoni Radziwiłł.

*W niektórych źródłach można spotkać informację, jakoby w dniu 5 listopada 1918 r. lotnicy z 2 ELB, kpt. pil. Stefan Bastyr i por. obs. Janusz de Beaurain wykonali pierwszy lot bojowy nad Lwowem na samolocie Oeffag C II. Z kolei w materiałach źródłowych i prasie lotniczej z lat 20-tych najczęściej podany jest ogólnikowo "samolot typu Brandenburg" (Brandenburg C I, Hansa Brandenburg C I), jednak jak dotąd nie udało się jednoznacznie ustalić typu samolotu wykorzystanego podczas pierwszego w Polsce lotu bojowego.

Konstrukcja:

Samolot rozpoznawczo - bombowy, jednosilnikowy, dwumiejscowy, dwupłatowy o konstrukcji drewnianej z kabinami odkrytymi i podwoziem stałym.

Silnik

Zależnie od serii Austro Daimler (Bauart lub Skoda) 17000 o mocy 160 KM (118 kW) lub Austro Daimler (Bauart) 18000 o mocy 185 KM (136 kW).

Skrzydła

Osadzone na dwóch dźwigarach. Komora płatów dwuprzęsłowa, z płatami dwudzielnymi. Krawędź spływu wykonana z drutu - miękka. Lotki zostały umieszczone tylko na płacie górnym. Stojaki nachylone były w stronę kadłuba pod kątem 7^o (podobnie jak w wersji C I).

Stery

W poszyciu płóciennym i konstrukcji ze spawanych rur stalowych. Stery nie posiadały profilu (płaskie).

Kadłub

Konstrukcji kratownicowej i pokryciu sklejkowym. Załoga zajmowała wspólną kabinę typu "wannowego", stanowisko obserwatora otoczone było "galeryjką" zabezpieczającą przed wypadnięciem i stanowiącą podstawę do montażu obrotnicy pod k. m. Podwozie klasyczne dwukołowe amortyzowane sznurem gumowym i płoza ogonowa.

Uzbrojenie

Obserwator dysponował 1 k. m. Schwarzlose wz.07/12, kal 8,0 mm osadzony na obrotnicy. Ponadto samolot zabierał ładunek 4 bomb o masie 10 kg, zrzucanych ręcznie przez obserwatora.

Wyposażenie dodatkowe

Radiostacja Telefunken lub AS-35.

Dane taktyczno - techniczne:

Wymiary:
- Rozpiętość skrzydeł - 12,71 m
- Długość - 8,40 m
- Wysokość - 3,27 m
- Powierzchnia nośna - 38,00 m²
Masa:
- Masa własna - 900 k,
- Całkowita - 1205 kg (1350 kg - K. Chołoniewski)
Osiągi:
- Prędkość - Vmax = 140 km/h
- Prędkość wznoszenia - 2,0 m/s
- Czas wznoszenia na 1000 m - 6 min 19 s
- Pułap - 3200 m
- Zasięg - około 400 km

* Zależnie od źródła.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego