Ansaldo SVA 9 i SVA 10

Obydwie maszyny bazowały na konstrukcji SVA 5, z tą różnicą, że samoloty SVA 9 były wyposażone w podwójny układ sterowania (dwuster) i służyły jako szkolno - treningowe. SVA 10 były dwuosobową odmianą SVA 5, o zwiększonej powierzchni nośnej. Terytorium działania samolotów SVA 10 były głównie rejony austriacko - węgierskie, nad którymi wykonywano loty wywiadowcze, bombowe i rozpoznania fotograficznego. SVA produkowane były w wytwórni macierzystej Ansaldo, jak i na licencji w kilku mniejszych zakładach. Powstało około 1248 egzemplarzy (łącznie z wersją SVA 5).

Jedynym polskim SVA 9 był samolot nr 12880, sprowadzony do kraju jako egzemplarz pokazowy. Samolot przystosowany był do wersji cywilnej, bez uzbrojenia, za to z tylną kabiną przygotowaną do przewozu pasażera. Na wiosnę 1921 r. samolot ten przydzielony został do 12 EW, a w latach 1922 - 1923 służył w Sekcji Ćwiczeń w 2 Pułku Lotniczym. Wycofany ze służby został w roku 1923.
W lotnictwie polskim znalazło się 86 samolotów w wersji SVA 10. Pierwszy kontrakt na dostawę 40 nieuzbrojonych maszyn podpisano w Turynie dnia 24 kwietnia 1920 r. kolejne 40 sztuk zamówiono 30 sierpnia tegoż roku. Pozostałe 6 samolotów zostało podarowanych stronie polskiej przez Włoską Misję Wojskową (m.in. jako rekompensata za nie wywiązanie się przez stronę włoską z warunków umów). Do grudnia 1920 r. przysłano do Polski 12 egzemplarzy, pozostałe dotarły na koniec sierpnia roku następnego. Samoloty SVA 10 weszły do służby dopiero po zakończeniu wojny polsko - bolszewickiej i skierowane zostały do 6, 8, 12, 14 EW i 1 EL, a także do szkół lotniczych. W dniu 17 kwietnia 1923 r. loty na samolotach SVA zostały zawieszone. Spowodowane było to wadami konstrukcji, które powodowały, że podczas wykonywania akrobacji samolot narażony był na uszkodzenia i zniekształcenia, co stanowiło bezpośrednie zagrożenie dla życia pilota. Ostatnie maszyny skasowane zostały w maju 1927 r.

Konstrukcja:

Samolot szkolno - treningowy - SVA 9, rozpoznawczy SVA 10, jednosilnikowy, dwumiejscowy, dwupłatowy o konstrukcji drewnianej z kabinami odkrytymi i podwoziem stałym.

Silnik

Jak w samolocie SVA 5, z tą różnicą, że samoloty SVA 9 i 10 miały dwa zbiorniki zapasowe (pomocnicze).

Skrzydła

Konstrukcja, jak w SVA 5, skrzydła o większej powierzchni nośnej.

Stery

Jak w SVA 5.

Kadłub

Konstrukcja, jak w SVA 5, w wersji 9 załoga zajmowała oddzielne kokpity, a w wersji 10 kabina była wspólna typu "wannowego".

Uzbrojenie

SVA 9 był nieuzbrojony, jednak posiadał elementy pod montaż k. m. W samolocie SVA 10 pilot dysponował 1 k. m. Vickers wz.07, kal 7,7 mm, a obserwator k. m. Lewis wz.15, kal. 7,7 mm na obrotnicy. Wyrzutniki bomb zamontowane były po bokach kadłuba. Ładowność bomb wynosiła około 60 - 75 kg.

Wyposażenie dodatkowe

Na niektórych samolotach montowano radiostację (np. SVA 9 nr 12880), zasilaną prądnicą. W samolotach zwiadu fotograficznego zastosowano dwa aparaty fotograficzne osadzone w luku pomiędzy silnikiem, a głównym zbiornikiem paliwa.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego