Anatra Anasal (Decan Salmson) i Anatra Decan (Anade, Decan Clarget)

Obydwa modele powstały w rosyjskich zakładach lotniczych w Odessie, których właścicielem i głównym konstruktorem był Artur Antonowicz Anatra. Model Decan (DC), którego konstruktorem był francuz E. Decan produkowany był od roku 1915, a Anasal (DS jako wersja rozwojowa poprzednika) do produkcji wszedł w roku następnym. Samoloty te były wykorzystywane w lotnictwie rosyjskim jako rozpoznawcze i lekkie bombowe. Ogólnie powstało bardzo niewiele egzemplarzy opisywanych płatowców, prawdopodobnie 60 - 70 sztuk.

Trzy samoloty typu DC należały do Polskiego Oddziału Awiacyjnego sformowanego w październiku 1917 r. w Odessie. Maszyny te w stanie niezmontowanym znajdowały się na lotnisku fabrycznym zakładów Anatra. Nigdy nie zostały użyte i składowane były w hangarze do połowy kwietnia 1918 r., kiedy to zostały zarekwirowane przez Austriaków. Samolotów typu Anasal było w sumie cztery. Jeden płatowiec został oddany w marcu 1918 r. do I Polskiego Oddziału Awiacyjnego, a dwa kolejne w rok później trafiły do Polskiego Oddziału Awiacyjnego z 4 Dywizji Strzelców gen. Żeligowskiego. W dniu 30.03.1919 r. w Odessie, na samolocie typu Anatra Anasal śmierć ponieśli chor. pilot Eustachy Wołłowicz oraz chor. pil. Stanisław Kostecki z 1 EL dywizji gen. Żeligowskiego. Podczas lotu ćwiczebnego, na niewielkiej wysokości ich maszyna wpadła w korkociąg i runęła na ziemię. Przy uderzeniu o ziemię nastąpiła eksplozja benzyny i wybuchł pożar, który objął cały samolot. Chorążowie Wołłowicz i Kostecki zostali z honorami pochowani w Odessie oraz pośmiertnie odznaczeni Polową Odznaką Pilota. Czwarty i ostatni samolot (nr 815) został zdobyty dnia 19 kwietnia 1919 r. na stacji kolejowej w Wilnie. Samolot nr 815 przydzielony został do 1 EW i pod jej godłem (czerwony diabeł) brał udział w działaniach na Froncie Litewsko Białoruskim do lipca 1919 r. Na maszynie tej latali m.in. ppor. pil. Stanisław Pawluć oraz sierż. pil. Aleksander Choiński.

Konstrukcja:

Samolot rozpoznawczo - bombowy, jednosilnikowy, dwumiejscowy, dwupłatowy o konstrukcji drewnianej z kabinami odkrytymi i podwoziem stałym.

Silnik

Anatra DC miał motor Clerget o mocy 110 KM (81 kW), a Anatra AS - Salmson 9U o mocy 150 KM (110 kW). Oba rodzaje silników były w układzie gwiazdy i chłodzone wodą. Chłodnica skrzynkowa w stylu niemieckim umieszczona była pod krawędzią natarcia płata górnego (pod baldachimem).

Skrzydła

Konstrukcja drewniana, a poszycie płócienne. Skrzydła miały skos 4^o30'. Lotki osadzone były tylko na płacie górnym.

Kadłub

Konstrukcji kratownicowej, o przekroju prostokątnym, zaokrąglony nieznacznie na grzbiecie. Pokryty był sklejką i blaszanymi osłonami silnika od "nosa" do kokpitu pilota. Wewnątrz kadłuba umieszczony był zbiornik paliwa podzielony na 3 części zabezpieczone zaworami Jabłońskiego. Podwozie klasyczne, golenie wykonane z rur stalowych, o przekroju kroplowym.

Uzbrojenie

DC wyposażony był tylko w k. m. obserwatora, Lewis Russion, kal. 7,62 mm. W samolocie AS montowano czasem dodatkowo k. m. pilota, Vickers z synchronizatorem Decan. Dopuszczalny ładunek bombowy, do około 50 kg.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego