LVG C VI

Samolot ten stanowił wersję rozwojową modelu LVG C V i do produkcji seryjnej wprowadzony został w początku roku 1918. Konstruktorem był w dalszym ciągu K. Sabersky-Müssingbrodt, który wprowadził w nim udoskonalenia konstrukcyjne mające na celu głównie poprawę osiągów. C VI był lżejszy od poprzednika, miał zmniejszone gabaryty, powierzchnie nośną, cechował się większą prędkością wznoszenia oraz zwrotnością. Ponadto samolot ten był łatwiejszy w obsłudze i lepiej przystosowany do warunków frontowych. W lotnictwie niemieckim LVG C VI służył głównie na Froncie Zachodnim, a w niewielkim zakresie również na Froncie Wschodnim. Po zakończeniu wojny samoloty te przystosowano do wersji cywilnych. Powstał około 1000 samolotów tego typu, produkowanych wyłącznie w zakładach LVG.

W Polsce znalazło się w sumie 15 LVG C VI: 11 zdobycznych, 3 zakupione i 1 internowany na Litwie, ale dopiero w 1927 r . (K. Chołoniewski i W. Bączkowski podają: 1 zdobyczny i "kilka" zakupionych). W niewielkich ilościach samoloty te przydzielone zostały do eskadr 3, 5, 7, 12 i 14, oraz prawdopodobnie 4, 8. Samoloty te walczyły m.in. na Froncie Litewsko - Białoruskim, przy oswobodzeniu Małopolski Wschodniej, bitwie warszawskiej i nad Niemnem, a także w akcji na Grodno. Używane były do lotów rozpoznawczych, bombowych i szturmowych.

W dniu 10 maja 1920 r. został zestrzelony LVG C VI kpt. Władysława Jurgensona oraz pchor. Tadeusza Dzierzgowskiego. Tego dnia, operując pod Szaciłkami, obaj lotnicy lecąc na czele eskadry zauważył bolszewickie myśliwce (Nieuporty) podchodzące do ataku. Pomimo tego, że lecieli na obciążonym bombami LVG C VI - samolocie nieprzystosowanym do walki powietrznej, zaatakowali przeważające samoloty bolszewickie, odciągając je od pozostałych członków swojej eskadry, dzięki czemu ocalili pozostałych polskich lotników. Podczas stoczonej walki powietrznej LVG samolot został poważnie uszkodzony pociskami sowieckiego lotnika Grigorija S. Sapożnikowa. Ranny pilot musiał awaryjnie lądować na terytorium przeciwnika pod Żłobinem. Polska załoga trafiła do niewoli, przetrzymywana była w Smoleńsku. Kpt. Jurgenson uznany został za dezertera z armii carskiej i po kilku dniach brutalnego śledztwa oraz tortur został rozstrzelany przez Rosjan. Obserwator Tadeusz Dzierzgowski odzyskał wolność po zawarciu rozejmu z Sowietami.
Dnia 14 maja 1920 r. załodze w składzie: ppor. pil. Franciszek Jach i por. obs. Leon Loria, udało się zestrzelić nieprzyjacielskiego Nieuporta. Fakt ten świadczy zarówno o doskonałym doświadczeniu załogi, jak i o doskonałych właściwościach samolotu, który oparł się zwrotnemu, jednoosobowemu myśliwcowi. Samoloty te były bardzo dobrze oceniane przez polskich lotników.

LVG C VI znalazły się na stanie szkół lotniczych w Ławicy, Toruniu i Krakowie, gdzie służyły jeszcze po zakończeniu wojny polsko - bolszewickiej. Najdłużej używane były w Toruniu, aż do 1924 r.

Konstrukcja:

Samolot wielozadaniowy jednosilnikowy, dwumiejscowy, dwupłatowy o konstrukcji drewnianej, z kabinami odkrytymi oraz podwoziem stałym.

Silnik

Jak w C V - Benz Bz IV (Mercedes D III ), zrezygnowano z osłony cylindrów zasłaniającej widok do przodu. Chłodnica ukryta była w baldachimie, lub stosowano chłodnice burtowe. Śmigło drewniane o średnicy 2,88 m, bez kołpaka. Zbiorniki i zapas paliwa identycznie jak w C V.

Skrzydła

Konstrukcji identycznej, jak w C V, wzmocniono tylko pracujące (ściskane, skręcane w locie) elementy drewniane i zastąpiono je stalowymi rurami. Zmniejszone gabaryty i powierzchnia nośna płatów. Płat górny wysunięty do przodu, trójdzielny, z wąskim baldachimem, co poprawiło widoczność. Lotki mieściły się w obrysie skrzydeł.

Stery

Jak w C V, jednak o mniejszej rozpiętości stateczników poziomych, zaokrąglono bardziej ich obrys.

Kadłub

Kadłub został skrócony i podwyższony. Dziób samolotu został zaokrąglony. Podwozie bez zmian, wzmocniono tylko mocowanie płozy ogonowej.

Uzbrojenie

Strzeleckie, jak w modelu C V, ładunek bomb wynosił 90 - 112 kg.

Dane taktyczno - techniczne:

Wymiary:
- Rozpiętość płata górnego - 12,85 m
- Długość - 7,45 m
- Wysokość - 2,8 m
- Powierzchnia nośna - 37,0 m²
Masa:
- Własna - 930 kg
- Użytkowa - 460 kg
- Całkowita - 1390 kg
Osiągi:
- Prędkość maksymalna - Vmax = około 170 km/h
- Prędkość wznoszenia - 4,2 m/s
- Czas wznoszenia na 1000 m - 4 - 6 min*
- Pułap - 6500 m
- Zasięg - 420 - 550 km*
- Czas lotu - 3,5 - 4 h*

* Zależnie od źródła.

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego