Halberstadt C V

Samolot ten stanowił wersję rozwojową poprzednich konstrukcji tej firmy. Seria C V powstała w 1918 r., samolot przystosowany został do zwiadu fotograficznego, prowadzonego na znacznym pułapie. W związku z tym C V musiał być wyposażony w silnik o większym stopniu sprężania, zastosowano więc Benz Bz IVa. Maszyny te w lotnictwie niemieckim używane były dość krótko, bo od połowy 1918 r. do rozejmu 11 listopada 1918 r. Halberstadt C V produkowany był w zakładach macierzystych oraz w wytwórniach Bayerische Flugzeug - Werke, Aviatik A. G., a także DFW. Do końca I Wojny Światowej powstało około 552 egzemplarzy tej wersji.

W Ławicy i w Winiarach Polacy zdobyli łącznie 12 samolotów Halberstadt C V. Na SL w Ławicy zmontowanych zostało 11 maszyn. Do 2 Eskadry Wielkopolskiej przydzielono 8 sztuk, 2 wysłano do CSL w Warszawie, a 1 egzemplarz został w Ławicy i służył w Szkole Pilotów. Samoloty przydzielone do 2 EWlkp. wykorzystane zostały na Froncie Wielkopolskim i Litewsko - Białoruskim głównie jako rozpoznawcze i lekkie bombowe. C V użyte zostały m.in. do grupowych nalotów na obiekty strategiczne w Mińsku i Bobrujsku oraz na pociągi pancerne. W trakcie walk utracono 1 samolot C V. Dnia 6 sierpnia 1919 r. zestrzelona została maszyna o nr 6646/18, a załoga dostała się do niewoli. Kiedy 2 EWlkp. przemianowana została na 13 EM, wszystkie samoloty C V przekazano do Szkoły Pilotów w Ławicy. W związku ze znacznym zużyciem wszystkie polskie C V przeznaczono do kasacji na przełomie 1920 i 1921 r.

Konstrukcja:

Samolot jednosilnikowy, dwumiejscowy, dwupłatowy o konstrukcji drewnianej, z kabinami odkrytymi oraz podwoziem stałym.

Silnik

Wszystkie samoloty występujące w barwach polskich miały motor Benz Bz VI o mocy 200 KM (147 kW). Rura wydechowa jak w większości samolotów niemieckich była typu kominowego i skierowana pionowo, ku górze i wystawała ponad płat górny. Chłodnica w baldachimie, bliżej prawego skrzydła, wmontowana była w profil płata.

Skrzydła

Komora płatów dwuprzęsłowa, z wysunięciem płata górnego do przodu. Skrzydła osadzone były na dwóch dźwigarach i posiadały znaczne wydłużenie l = 8,6. Lotki osadzone były tylko na płacie górnym, szkielet wykonany był z rur stalowych. Płaty w całości pokryte płótnem.

Stery

Szkielet wykonany był z rur stalowych, a poszycie było płócienne, za wyjątkiem statecznika pionowego, który pokryty był sklejką.

Kadłub

Konstrukcji podłużnicowo - wręgowej, pokryty sklejką. Okolice silnika pokryte były wypukłą osłoną z blachy aluminiowej. Załoga miała osobne kabiny. Podwozie dwukołowe, z płozą ogonową, amortyzowane sprężynami spiralnymi, pokrytymi plecionką.

Uzbrojenie

Po lewej stronie kadłuba umieszczony był k. m. pilota - Spandau wz.08/15, obserwator dysponował k .m. Parabellum wz.14. Samolot mógł zabrać ładunek około 50 - 60 kg bomb.

Wyposażenie dodatkowe

Aparat fotograficzny i radiostacja pokładowa.

Dane taktyczno - techniczne:

Wymiary :
- Rozpiętość - 13,62 m
- Długość - 6,92 m
- Wysokość - 3,36 m
- Powierzchnia nośna - 43,0 m²
Masa :
- Własna - 930 kg
- Użytkowa -435 kg
- Całkowita - 1365 kg
Osiągi :
- Prędkość maksymalna - Vmax = 170 km/h
- Czas wznoszenia na 2000 m - 3,2 min
- Pułap - 6500 m
- Zasięg - 500 km
- Czas lotu - 3,5 h

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego