Brandenburg B I (Hansa Brandenburg B I)

Był to samolot szkolno - rozpoznawczy zaprojektowany w 1914 r (lub 1915 r.). przez inż. Ernesta Heinkla. Płatowiec ten odznaczał się dobrymi właściwościami lotnymi oraz łatwością pilotażu, dlatego też służył głównie jako samolot szkolny w szkole pilotażu na lotnisku w Hamburgu. We wczesnych wersjach (05.11 - 05.21) obserwator zajmował pierwszą kabinę, a pilot siedział za nim. W samolotach z serii 05.26 - 05.59 układ umiejscowienia załogi został odwrócony, zmieniono również kształt steru kierunku. Ostatnie samoloty (serii 05.60 - 05.96) wyposażone zostały w dwuster. W zakładach macierzystych - Hansa und Brandenburgische Flugzeugwerke wyprodukowano jedynie około 137 egzemplarzy typu B I, z których większość sprzedano do Austro - Węgier, gdzie również podjęto produkcję tych maszyn. Do roku 1917 Austriacy wyprodukowali około 408 Brandenburgów, również w układzie dwusterowym. W lotnictwie austriackim był to podstawowy typ samolotu szkolnego.

Na stanie lotnictwa polskiego znalazło się 40 (15 - K. Chołoniewski) samolotów Brandenburg B I, stanowiących zdobycz wojenną. Większość, bo aż 34 maszyny pozyskano w Krakowie, 3 w Warszawie i tyle samo we Lwowie. Jako samoloty szkolne służyły w wersji dwu- i jednosterowej w Szkole Lotniczej w Warszawie, Niższej Szkole Pilotów w Krakowie, a w późniejszym czasie również w Szkole Lotniczej w Bydgoszczy. Brandenburgi serii B I służyły również w 1, 5, 9, 12, 14 EW głównie jako samoloty łącznikowe. Z początkiem lat 20-tych były stopniowo wycofywane ze służby. Najdłużej używano ich w Bydgoszczy - w roku 1922 na stanie szkoły były jeszcze 3 maszyny tego typu.

Konstrukcja:

Samolot jednosilnikowy, dwumiejscowy, dwupłatowy o konstrukcji drewnianej, z kabinami odkrytymi oraz podwoziem stałym.

Silnik

Stosowane różnorakie silniki, w Polsce najczęściej Mercedes D I, 6 - cylindrowy, rzędowy i chłodzony cieczą o mocy 100 KM (73,6 kW). Montowano również Austro Daimler - 100 KM (73,6 kW), Mercedes D II - 120 KM (88 kW) oraz Benz Bz IIIa - 160 KM (118 kW). We wczesnych Brandenburgach stosowano chłodnice przykadłubowe, mocowane po obu stronach, a w późniejszych zastosowano chłodnice ulową umieszczoną przed płatem górnym.

Skrzydła

Osadzone na dwóch dźwigarach i pokryte w całości płótnem. Komora płatów dwuprzęsłowa (starsze typy miały komorę trójprzęsłową) z dwoma parami stojaków z obu stron, nachylonych w stronę kadłuba pod kątem 10^o. Płat górny dwudzielny, bez baldachimu.

Stery

Nie posiadały profilu lotniczego (płaskie). Usterzenie wykonane było ze spawanych rur stalowych. Statecznik poziomy o dość dużych gabarytach podparty był dodatkowo zastrzałami.

Kadłub

Konstrukcji kratownicowej, o przekroju prostokątnym, pokryty sklejką. Kabina typu wannowego była wspólna dla obu członków załogi. Pilot zajmował miejsce z tyłu (w wersji jednosterowej). Podwozie klasyczne - dwugoleniowe z osią stałą i płozą ogonową. Amortyzowane było sznurem gumowym.

Uzbrojenie

Brak.

Dane taktyczno - techniczne:

Wymiary:
- Rozpiętość - 13,3 m (12,3 m - K. Chołoniewski)
- Długość - 8,45 m
- Wysokość - 2,96 m
- Powierzchnia nośna - 43,5 m² (35,0 - 36,52 m² - K. Chołoniewski)
Masa:
- Własna - 760 kg (668 - 715 kg - K. Chołoniewski)
- Użytkowa - 300 kg
- Całkowita - 1060 kg (955 - 970 kg - K. Chołoniewski)
Osiągi:
- Prędkość maksymalna - Vmax = 110 - 130 km/h (w zależności od silnika)
- Prędkość przelotowa - Vp = 100 km/h (bez podanego silnika)
- Prędkość minimalna - Vmin = 65 km/h (j. w.)
- Prędkość wznoszenia - 1,75 - 2,2 m/s (w zależności od silnika)
- Pułap - 3000 - 3500 m
- Zasięg - 300 - 350 km

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego