Albatros C VII

Samolot ten stanowił kolejną wersję rozwojową Albatrosów serii "C". Model C VII (oznaczenie fabryczne - L18) powstał wiosną 1916 r., a jego konstruktorami byli inżynierowie R. Thelen i R. Schubert. Założeniem twórców była poprawa właściwości pilotażowych oraz osiągów poprzez zastosowanie silnika o większej mocy a także dopracowanie aerodynamiki płatowca. W przypadku tego modelu zastosowano nową konstrukcję kadłuba - zrezygnowano z tradycyjnej kratownicy drewnianej czy metalowej. Konstrukcja C VII wzorowana była bardziej na samolotach myśliwskich Albatros z serii "D". Z początkiem 1917 r. samoloty te trafiły do jednostek, gdzie wykorzystywane były na wielu frontach jako maszyny dalekiego rozpoznania, lekkie bombowce oraz współpracy z artylerią. Model C VII znalazł uznanie wśród pilotów i brał udział w walkach do końca roku 1918. Produkcję seryjną rozpoczęto w drugiej połowie 1916 r, oprócz zakładów macierzystych produkowany był również w Ostdeutsche Albatros Werke (OAW w Pile) oraz Bayerische Flugzeug - Werke (BFW).

Na wyposażeniu lotnictwa polskiego znajdowało się 27 maszyn C VII (K. Chołoniewski podaje liczbę tylko 4 - 6 samolotów) i wszystkie były samolotami zdobycznymi. Większość, jak to zwykle bywało w przypadku płatowców niemieckich, zdobyto w Wielkopolsce - w Ławicy i Winiarach. Pozostałe pochodziły z Mokotowa i Małopolski, a także z przydziału z Ententy. Samoloty remontowano w Stacji Lotniczej w Ławicy, gdzie m.in. montowano silniki. Albatrosy C VII trafiły na wyposażenie 3, 4, 5, 6, 14 EW, a także Toruńskiej EW i prawdopodobnie 12 EW. Samoloty z 3 i 4 EW brały udział w operacjach bojowych na Froncie Litewsko - Białoruskim w 1919 r . W roku 1920 maszyny z 5 i 14 EW walczyły w trakcie ofensywy na Kijów. C VII-ki służyły również w szkołach lotniczych w Toruniu, Ławicy i Grudziądzu. Samolot Albatros C VII, podobnie jak model C III był lubiany zarówno przez pilotów, jak i uczniów. Albatrosy te w większości wycofano z użytku już w 1921 r. Ostatni sprawny samolot tego typu służył w Grudziądzu jeszcze w 1922 r. (wg K. Chołoniewskiego Albatrosy służyły do roku 1925).

Konstrukcja:

Samolot wielozadaniowy, jednosilnikowy, dwumiejscowy, dwupłatowy o konstrukcji drewnianej, z kabinami odkrytymi oraz podwoziem stałym.

Silnik

Zazwyczaj stosowanym silnikiem był Benz Bz IV o mocy 200 KM (150 kW), rzędowy, 6 cylindrów chłodzonych wodą. Montowano również motory: Austro Daimler o mocny 225 KM (166 kW) i Mercedes D IVa o mocy 260 KM (191 kW). Dla silników Benz stosowano chłodnice pionowe, po obu stronach kadłuba, przed kabiną pilota. W samolotach polskich zastosowano chłodnice ulowe zamocowane na płacie górnym. Zbiornik paliwa znajdował się w kadłubie.

Skrzydła

O konstrukcji dwudźwigarowej i dwudzielnej. Komora płatów podobnie jak w poprzednich modelach była dwuprzęsłowa. Lotki osadzone były tylko na płacie górnym i posiadały kompensację osiową. Skrzydła pokryte były płótnem.

Stery

Wzorowane na myśliwcu Albatros D III, o konstrukcji mieszanej. Stateczniki wykonane były z drewna, a stery spawane z rur stalowych. Pionowy statecznik pokryty był sklejką, a poziome płótnem. Stery posiadały kompensacją rogową.

Kadłub

Zrezygnowano z kratownicy, zastosowano układ złożony z podłużnic i wręg o przekroju prostokątnym. Wierzch wyprofilowany był na owal, boki proste, i pokryte sklejką. Kadłub od strony silnika pokryty był blachą aluminiową. W samolocie tym zastosowano duży kołpak osłaniający piastę śmigła. Podwozie dwugoleniowe z osią niedzieloną amortyzowane sprężynami oplecionymi bawełną.

Uzbrojenie

Uzbrojenie strzeleckie identyczne jak w modelu C III. Samolot miał również niewielki przedział bombowy w kadłubie.

Dane taktyczno - techniczne:

Wymiary:
- Rozpiętość - 12,78 m (12,7 m - K. Chołoniewski)
- Długość - 8,7 m
- Wysokość - 3,6 m
- Powierzchnia nośna - 43,4 m²
Masa:
- Własna - 989 kg
- Użytkowa - 561 kg
- Całkowita - 1550 kg
Osiągi:
- Prędkość maksymalna - Vmax = 170 km/h
- Prędkość wznoszenia - 2,0 - 3,3 m/s
- Czas wznoszenia na 1000 m - 8 min
- Pułap - 5000 m
- Zasięg - 400 - 470 km
- Czas lotu - około 3,5 h

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego