Pfalz D XII

W 1918 r. lotnictwo myśliwskie Niemiec przezbrajane było z przestarzałych Albatrosów D V na nowe Fokkery D VII, jednak ilość wyprodukowanych maszyn nie zaspokajała potrzeb frontu, zwłaszcza po przystąpieniu USA do wojny. Wobec takiej sytuacji Niemcy zaczęły produkować równolegle z D VII inne modele, a do faworytów należał Pfalz D XII. Samolot ten miał zbliżone osiągi i właściwości w locie do Fokkera D VII, był jednak cięższy i przez to miał niższą prędkość wznoszenia. Obaj konkurenci wyposażyli swoje maszyny w silnik Mercedes D IIIa. Jednak na skutek kampanii propagandowej A. Fokkera, samoloty Pfalz popadły w "niełaskę", były ponadto mało znane pilotom oraz dowództwu i przez to bardzo niechętnie wykorzystywane. Powstało około 750 - 800 płatowców tego typu, z czego bojowo użyte zostały nieliczne, reszta złożona została w składnicach.

W Polsce znalazły się dwa samoloty Pfalz w wersji D XII, o numerach 2546/18 i 2599/18. Obie maszyny zostały zakupione w Elblągu przez Polską Misję Zakupów w Gdańsku. Samoloty te znalazły się w Ławicy w końcu roku 1919 (październik i grudzień). Maszyna nr 2599/18 została przydzielona do 11 EW, ale ppor. pil. inż. Wacław Makowski odmówił jej odbioru. Oba samoloty z braku zainteresowania skierowane zostały do ławickiej Szkoły Pilotów. Skasowane zostały w kwietniu 1921 r.

Konstrukcja:

Samolot myśliwski jednosilnikowy, jednomiejscowy, dwupłatowy o konstrukcji drewnianej, z kabinami odkrytymi oraz podwoziem stałym.

Silnik

Rzędowy Mercedes D IIIa, o mocy 180 KM (132 kW). Chłodnica czołowa podobna jak u Fokkera D VII, złożona z szeregu cienkich pionowych rurek mosiężnych.

Skrzydła

Dwudźwigarowe, z dodatkowym trzecim pomocniczym. Płat górny był niedzielony, a dolny dwudzielny, z lekkim wzniosem 1^o30". Komora płatów dwuprzęsłowa, z dwoma parami słupków w kształcie "N" wykonanych z profilowanych rur stalowych. Do kadłuba łączone były zastrzałami w kształcie "M". Skrzydła wykrzyżowane były drutem stalowym. Lotki osadzone były tylko na płacie górnym, były skompensowane, a ich szkielet wykonany był z rurek stalowych. Płaty pokryte były płótnem.

Stery

O szkielecie z rurek stalowych i pokryte płótnem. Statecznik pionowy o obrysie owalnym, duże stery statecznika poziomego, wychodzące poza jego obrys.

Kadłub

Skorupowy, pokryty fornirem (cienkie płaty drewna uzyskiwane przez skrawanie), a osłona silnika blachą aluminiową. Podwozie standardowe, dwukołowe, z płozą ogonową, amortyzatory w postaci sprężyn spiralnych.

Uzbrojenie

Dwa stałe k. m. Spandau wz.08/15 z zapasem amunicji 400 sztuk na lufę.

Dane taktyczno - techniczne:

Wymiary:
- Rozpiętość płata górnego - 9,0 m
- Rozpiętość płata dolnego - 7,99 m
- Długość - 6,35 m
- Wysokość - 2,7 m
- Powierzchnia nośna - 21,7 m²
Masa:
- Własna - 716 kg
- Użytkowa - 186 kg
- Całkowita - 902 kg
Osiągi:
- Prędkość maksymalna - Vmax = 180 km/h
- Prędkość maksymalna na wys. 3000 m - V3km = 170 km/h
- Czas wznoszenia na 1000 m - 2 min i 30 s
- Czas wznoszenia na 2000 m - 6 min i 5 s
- Czas wznoszenia na 5000 m - 30 min i 40 s
- Pułap - 5650 m
- Zasięg - 425 km
- Czas lotu - 2,5 h

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego