Samolot ten powstał w roku 1917 w wytwórni Societe des Moteurs Salmson, która to od roku 1912 wyspecjalizowała się w budowie silników. Do pierwszych jednostek lotniczych model ten trafił już na początku roku 1918. Maszyna ta okazała się jedną z najlepszych francuskich konstrukcji w kategorii samolotów wywiadowczych. Płatowiec wyróżniał się dobrymi osiągami, a do tego był dość zwrotny. Salmson'y IIA2 wykorzystywane bojowo były na Froncie Zachodnim oraz we Włoszech. Ponadto samoloty te zostały zakupione przez amerykanów w liczbie 750 sztuk. Głównym przeznaczeniem tych maszyn były loty rozpoznawcze, niekiedy również wykonywano na nich loty niszczycielskie (bombowe). Dzięki dobrej zwrotności samolot mógł podjąć również walkę równorzędną z jednoosobowym myśliwcem. Powstało około 3200 egzemplarzy Salmsonów w wersji IIA2 (2A2).
Lotnictwo polskie posiadało 53 samoloty typu Salmson. Maszyny te były na wyposażeniu trzech francuskich eskadr - 580, 581 i 582 Eskadra Salmson'ów. Ponadto zapasowe egzemplarze posiadał 5 francuski Park Lotniczy - w sumie wyniosło to 39 maszyn. Samoloty te dotarły do Warszawy w maju 1919 r. W celu sformowania dodatkowej eskadry mniej więcej w tym samym czasie zamówiono dodatkowe 13 maszyn. Dodatkowo w trakcie wojny polsko - bolszewickiej został zdobyty jeden samolot Salmson. Z eskadr francuskich powstały nowe - polskie, tak więc 580 ES przemianowana została na 18 Eskadrę Wywiadowczą, 581 ES włączona została do Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych, a 582 ES włączona została do 1 EW. Część samolotów znalazło się również na stanie 6, 14 oraz 16 EW. Samoloty z Toruńskiej Szkoły Obserwatorów (OSOL) brały udział w akcji objęcia Pomorza na początku roku 1920. Samoloty Salmson z wyżej wymienionych eskadr brały udział w walkach na Froncie Litewsko - Białoruskim, a egzemplarze unieruchomione odesłano do CWL, gdzie otrzymały nr typu 12. (np. 12.10). Oprócz Francuskiej Szkoły Pilotów Salmson'y znalazły się również w OSOL w Warszawie i Toruniu oraz WSP w Ławicy. Samoloty te były bardzo dobrze oceniane przez polskich lotników - łatwe w pilotażu i mające wytrzymałą konstrukcję. Utrudnieniem było oddalenie od siebie kabin, samolot posiadał co prawda telefon pokładowy, ten jednak zajmował miejsce i ograniczał możliwość poruszania się. Kolejną wadę konstrukcji stanowił silnik o bardzo skomplikowanej konstrukcji i dużej "wrażliwości", przez co nie do końca nadawał się do warunków polowych. Omawiany model samolotu został wycofany ze służby w roku 1921 - decyzją Szefa Lotnictwa NDWP z 18 stycznia 1921 r. samoloty skierowano do CWL. W Ławicy pozostawiono jedynie maszynę nr 12.16 służącą jako eksponat szkolny.
Samolot wywiadowczy, jednosilnikowy, dwumiejscowy, dwupłatowy o konstrukcji drewnianej, z kabinami odkrytymi i podwoziem stałym.
Salmson Canton Unne 9Z o mocy 260 KM (191 kW), gwiazdowy, 9 - cylindrowy, chłodzony wodą. Lub silnik Salmson Canton Unne 9M o mocy 230 KM (169 kW). Chłodnica czołowa wyposażona była w system żaluzji regulujących przepływ powietrza. Zbiornik paliwa mieścił się w kadłubie, pomiędzy kokpitami załogi.
Płaty były dwudźwigarowe, wydłużenie obu wynosiło l = 8. Płaty połączone ze sobą za pomocą dwóch przęseł. Górna skrzydło trójdzielne, dolne - dwudzielne. Lotki znajdowały się na obu płatach. Całość pokryta płótnem.
Pływające (bez stateczników) dodatkowo usztywnione ścięgnami i zastrzałami.
Kratownica drewniana o przekroju poprzecznym owalnym. Samolot kryty blachą aluminiową od przodu, dalej płótnem.
Pilot miał do dyspozycji 1 k. m. stały Vickers MAC wz.09, kal. 7,7 mm. Obserwator dysponował 1 lub 2 k. m. Lewis wz.15, kal. 7,9 mm na obrotnicy (w sumie 2 lub 3 k. m.*). Samolot miał dwa wyrzutniki dla około 60 kg bomb (160 kg , 227 kg*), dodatkowo aparat fotograficzny CF, telefon pokładowy oraz radiostację Avions DE - 2, lub Huth - Art. Empf albo TSF. Prądnica zasilająca te urządzenia znajdowała się na goleni podwozia w postaci małego śmigiełka.
* Zależnie od źródła.
Bączkowski w., Samoloty bombowe pierwszej wojny światowej, Warszawa 1986.
Morgała A., Samoloty wojskowe w Polsce 1918 – 1924, Warszawa 1997.
Pawlak J., Polskie eskadry w latach 1918 – 1939, Warszawa 1989.
Pilecki Sz., Domański J., Samoloty bojowe 1910 – 1967, Warszawa 1969.
Tarkowski K. A., Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją sowiecką, Warszawa 1991.
Przegląd Lotniczy, nr 1, 1928 r.
Fotografie:
http://www.wwiaviation.com/gallery-poland.html
http://www.theaerodrome.com/forum/showthread.php?p=682801
LiOPGP, nr 9, 1934 r.
http://www.konradus.com/forum/
Wszelkie materiały tekstowe umieszczone w serwisie bequickorbedead.com stanowią własność intelektualną i są prawnie chronione prawem autorskim oraz innymi przepisami dotyczącymi ochrony własności intelektualnej. Natomiast materiały i fotografie nadesłane przez Czytelników pozostają ich własnością, a Właściciele serwisu nie przypisują sobie do nich praw autorskich.
Informujmy, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), kopiowanie, modyfikowanie, powielanie i wykorzystywanie zawartych na stronie bequickorbedead.com materiałów tekstowych (w tym umieszczanie na innych stronach internetowych), zarówno w całości jak i we fragmentach, wymaga pisemnej zgody twórców witryny.