Bleriot XI

Samolot ten w latach 1910 - 1915 był jedną z najpopularniejszych konstrukcji lotniczych. Konstruktorem był Louis Bleriot, który na tym modelu w 1909 r. przeleciał jako pierwszy kanał La Manche. Bleriot rozwijał swoją konstrukcję od roku 1910 - samolot wyposażano w coraz to lepsze silniki, przez co samolot miał coraz lepsze osiągi. W tym czasie samolot ten wykorzystywany był w większości państw europejskich, m.in. we Francji, W. Brytanii, Włoszech, Belgii. Samolot Bleriot XI produkowano w kilku wersjach: jednomiejscowy B-XI - Militarie, dwumiejscowy B-XI - Artillerie, trzymiejscowy B-XI-3. Samoloty te w czasie I Wojny Światowej używane były głównie do rozpoznania i współpracy z artylerią lub jako lekkie bombowce, które mogły zabrać kilka niewielkich bomb. Samoloty te służyły do połowy 1915 r., po czym zastąpiono je nowocześniejszymi konstrukcjami. Samoloty Bleriot XI mają na swoim koncie kilka rekordów: lot pięciogodzinny, rekord prędkości - 125 km/h i pułapu - 4260 m. Wyprodukowano około 1000 sztuk w różnych wersjach rozwojowych.

W Polsce Bleriot XI po raz pierwszy pojawił się w 1910 r. Na tej maszynie przybył do Lwowa francuski pilot Pierre Grand na zaproszenie Związku Awiatycznego Studentów Politechniki Lwowskiej (ZASPL). Po demonstracji płatowca małopolscy ziemianie zakupili dwie maszyny Bleriot XI. W sierpniu 1914 r. samoloty te zostały skonfiskowane przez wojsko austriackie. W latach 1910 - 1911 kolejne 5 sztuk Bleriot XI zakupiło we Francji Warszawskie Towarzystwo Lotnicze Awiata w celu nauki pilotażu. W 1911 r. na licencji francuskiej w warsztatach Awiaty powstały trzy sztuki tego samolotu, które w późniejszym czasie zostały również zarekwirowane tym razem przez władze carskie w 1912 r . W listopadzie 1918 r. Polacy zdobyli dwa samoloty Bleriot XI. Widnieją w wykazie Inspektoratu Wojsk Lotniczych (IWL) z lutego 1919 r. następnie samoloty zostały przeznaczone do kasacji, a części płatowców przechowywano m.in. na lotnisku Mokotowskim.

Konstrukcja:

Samolot wywiadowczy, górnopłat konstrukcji drewnianej, z poszyciem papierowym lub płóciennym. Skrzydła usztywnione cięgnami nie zawierały lotek. W różnych wersjach załogę stanowiły od 1 do 3 osób. Kabiny załogi były odkryte. Podwozie trójkołowe stałe lub dwukołowe z płozą ogonową.

Silnik

Tłokowy, gwiazdowy Gnome o mocy 50 KM (37 kW), REP o takie samej mocy lub w początkowym okresie użytkowania Anzani o mocy 25 KM (18,4 kW).

Uzbrojenie

Samolot nie posiadał uzbrojenia strzeleckiego, mógł zabrać kilka lekkich bomb.

Dane taktyczno - techniczne:

Wymiary:
- Rozpietość - 8,54 m
- Długość - 7,62 m
- Wysokość - 2,65 m
- Powierzchnia nośna - 14,0 m²
Masa:
- Własna - 220 kg
- Użytkowa - 100 kg
- Całkowita - 320 kg
Osiągi:
- Prędkość - Vmax = 70 km/h
- Prędkość wznoszenia - 1,2 m/s (wersja XI - 2)
- Pułap - 1300 m (wersja XI - 2)
- Czas lotu - 3,5 h (wersja XI - 2)

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego