Nieuport 17C1 "Super Bebe"

Gustaw Delage zaprojektował nowy płatowiec, który miał być pozbawiony wad poprzednich konstrukcji (np ciężkiego silnika jak w 16C1), a zarazem miałby odpowiednie właściwości aerodynamiczne oraz pilotażowe. 17C1 pod względem konstrukcyjnym niewiele różnił się od poprzedników (11 i 16), był za to nieco większy i miał bardziej dopracowaną aerodynamikę. Powierzchnia nośna został zwiększona o około 1 m², zastosowano inną osłonę silnika, która w sposób bardziej płynny aerodynamicznie łączyła się z resztą kadłuba za pomocą blach aluminiowych. Płatowiec okazał się bardzo udaną konstrukcją i na front pierwsze partie samolotu trafiły już w maju 1916 r. Maszyna ta była produkowana w dużych ilościach również w Rosji w wytwórniach Duks, EBWZ i Szczetinin & Ska. Maszyny rosyjskiej produkcji różniły się od oryginału francuskiego, były cięższe i lotki miały wykonane z żeliwa (francuskie były aluminiowe). Rosyjskie egzemplarze weszły do użytku w drugiej połowie 1916 r.

Polacy zdobyli siedem samolotów typu 17C1. Jeden z nich należał do formacji powstałych przed odbudową państwa polskiego, natomiast reszta samolotów pochodziła ze zdobyczy po zaborcach (większość z nich trafiła w polskie ręce na Froncie Wschodnim). W walkach z bolszewikami użyto tylko dwóch maszyn o nr 4233 (polski nr CWL 11.05) oraz nr 6176 (CWL 11.01). Reszta z nich została złożona w magazynach. Ostatni samolot (11.05) latał do lipca 1920 r., za jego sterami zasiadał min. por. pil. Stanisław Pawluć.

Konstrukcja:

Samolot myśliwski dwupłatowym (w układzie półtorapłatu) jednoosobowy, jednosilnikowy, konstrukcji mieszanej z odkrytą kabiną i podwoziem stałym.

Silnik

Jak w przypadku modelu 16C1.

Skrzydła

Konstrukcja jak w poprzednich modelach. Powiększona powierzchnia nośna o około 1 m². Dolny płat zamocowany był przegubowo w celu zmiany kąta zaklinowania, skrzydła wykrzyżowane były taśmą o przekroju eliptycznym, wzmocnione zostały dźwigary, oraz zastosowano metalowe nakładki w miejscu połączeń ze słupkami.

Stery

Jak w przypadku poprzednich modeli.

Kadłub

Konstrukcja jak w poprzednich modelach. Osłona silnika pierścieniowa, w całości otaczała obwód silnika. Zastosowano blachy aluminiowe łączące osłonę silnika z resztą kadłuba, co poprawiło właściwości aerodynamiczne. Wypukłość lewej burty przy kokpicie mieściła bęben z taśmą nabojową. Za kokpitem została dodana owiewka. W tylnej części w miejscu wyjścia linek sterowych dodano płyty ze sklejki.

Uzbrojenie

Zsynchronizowany k. m. Vickers, strzelający przez śmigło oraz dodatkowo można było zamontować k. m. Lewis na płacie górnym, samolot mógł być również uzbrojony w rakiety Le Prieur.

Dane taktyczno - techniczne:

Wymiary:
- Rozpiętość - 8,16 m
- Rozpiętość płata dolnego - 7,8 m
- Długość - 5,8 m
- Wysokość - 2,4 m
- Powierzchnia nośna -14,75 m²
Masa:
- Własna - 375 kg
- Użytkowa - 185 kg
- Całkowita - 560 kg
Osiągi:
- Prędkość - Vmax = 164 km/h
- Czas wznoszenia na 1000 m - około 3 min
- Czas wznoszenia na 2000 m - 6 min i 50 s
- Czas wznoszenia na 3000 m - 9 min
- Pułap - 5300 m
- Czas lotu - 1,75 h

Jeśli posiadają Państwo materiały, które mogą uzupełnić lub wzbogacić artykuł prosimy o kontakt za pomocą formularza kontaktowego